
De vrouwelijke Cinematograaf
In de bioscoop zag ik de bijzonder stijlvolle film The Neon Demon. Een film van Nicolas Winding Refn, gefilmd door Natasha Braier. En ik dacht toen: cinematografen zorgen ervoor hoe een film eruit ziet, bedenken de belichting en het camerawerk, maar waarom denken we bij cinematografen automatisch aan mannen? Zijn er geen grote vrouwelijke cinematografen?
Nog nooit werd een vrouwelijke cinematograaf genomineerd voor een Oscar. Dat zegt weinig hoopvols voor de kansen van Braier (in de foto hierboven op de set van The Neon Demon naast regisseur Winding Refn) komende editie. Het zette me aan het denken. Ook als er een rondetafelgesprek over cinematografie plaatsvindt, zijn het allemaal mannen. Hoe komt dat? Heeft de vrouwonvriendelijke filmindustrie baat bij het uitsluiten van vrouwen achter de camera?
Bekijk het volgende filmpje. Mojo maakte een top 10 van de beste cinematografen uit de geschiedenis:
10. James Wong Howe (Hud, 1963; Seconds; 1966)
9. Matthew Libatique (Requiem for a Dream, 2002; Iron Man, 2008)
8. Charles Rosher (Sunrise, 1927; The Yearling, 1946)
7. Janusz Kaminski (Schindler’s List, 1993; The Diving Bell and the Butterfly, 2007)
6. Robert Richardson (Django Unchained, 2012; Platoon, 1986)
5. Gordon Willis (The Godfather, 1972; Manhattan, 1979)
4. Christopher Doyle (Hero, 2002 ; 2046, 2004)
3. Robert Elswit (Magnolia, 1999; There Will Be Blood, 2007)
2. Emmanuel Lubezki (Gravity, 2013; Birdman, 2014)
1. Roger Deakins (The Big Lebowski, 1998; Skyfall, 2012)
En dan vallen er nog de eervolle namen van Wally Pfister (The Dark Knight, 2008), Hoyte van Hoytema (Interstellar, 2014), Kazuo Miyagawa (Rashomon, 1950), John Toll (Braveheart, 1995) en Darius Khondji (Midnight in Paris, 2011). Schitterende namen, fantastische films, maar het zijn allemaal mannen. Ik denk dan nog aan Carlo Di Palma (Blow-Up, 1966), Javier Aguirresarobe (The Road, 2009), Vittorio Storaro (Apocalypse Now, 1979) of Sven Nykvist (Persona, 1966). Geweldige cinematografen, stuk voor stuk, maar het zijn allemaal mannen. Zijn er dan geen vrouwelijke cinematografen? Jawel. Zijn ze dan niet goed? Dat zijn ze wel. Ik zocht op internet en vond het goed verborgen bewijs. Bekijk deze tien vrouwen die ons schitterende beelden gaven.
Ellen Kuras – Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Caroline Champetier – Holy Motors
Sharon Calahan – Finding Nemo
Mandy Walker – Tracks
Rachel Morrison – Fruitvale Station
https://www.youtube.com/watch?v=crMTGCCui5c
Natasha Braier – The Neon Demon
Reed Morano – Kill Your Darlings
Babette Mangolte – Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles
Rain Kathy Li – Paranoid Park
https://www.youtube.com/watch?v=ZkMDs3FXVzg
Agnès Godard – Les Salauds
https://www.youtube.com/watch?v=BHDiD5c4OKs
Zie naast deze lijst ook ons tweeluik met 10 vrouwelijke regisseurs (en klik hier voor deel 2)