Review: The Punisher S01E07

Let op: Deze review is onderdeel van The Binge, waar we samen met jou iedere dag een aflevering checken en bespreken. Staat dus vol met spoilers. Kom hier even terug als je hem gezien hebt.

Aflevering 7 van The Punisher staat in het teken van verraad. Vrienden blijken vijanden, Frank leert dat het leven een stuk ingewikkelder is dan de dood en door het crashen van een intiem etentje wordt de identiteit van Agent Orange onthuld.

So I should have just… what? Killed him on the pier right in broad daylight, in front of a calzone truck?

We beginnen de aflevering bij Lewis, die geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn fatale strubbeling met O’Connor. Als hij shirtloos, met een steekwond in zijn buik en een pistool in zijn broekband thuis aankomt, is zijn vader een stuk begripvoller en minder nieuwsgierig dan menig ander ouder zou zijn in deze situatie, maar de kloof tussen de twee wordt alleen maar groter en groter. Lewis overweegt zelfmoord te plegen, maar haalt toch het pistool uit zijn mond zonder de trekker over te halen. In plaats daarvan besluit hij een bom in elkaar te knutselen bij O’Connor thuis, zijn lijk bedekt door een douchegordijn. Stevige kost, maar goed om te zien dat de serie niet bang is om deze controversiële route in te gaan.

De Poepzak van de Aflevering-prijs gaat echter naar Billy, die al die tijd in de kontzak van Rawlins heeft gezeten. In een Safe House van de CIA smeden de twee snoodaards hun plannen. Applausje voor Ben Barnes die in Westworld al met verve de rol vervulde van Bro You Love To Hate, maar in The Punisher gelukkig wat meer nuance in zijn rol weet aan te brengen.

Micro en Frank hebben van Gunner een naam gekregen van iemand die ze kan leiden naar Agent Orange: kolonel Morty Bennett. Terwijl ze een strijdplan formuleren, ontstaat een discussie over de mate aan geweld die gebruikt mag worden: er lopen op de militaire basis waar Bennett woont soldaten rond die gewoon hun land willen dienen, net als Frank toen hij in het leger zat. Diegenen die bang waren dat The Punisher een van de pot geslingerde orgie van pistolen-propaganda zou worden, krijgen tot nu toe ongelijk: de methodes die Frank gebruikt worden constant bevraagd door de rest van de personages.

Frank en Micro beginnen met de missie en infiltreren in de basis. Als Frank een kinky etentje van Bennett en een dominatrix verstoort, staat Billy paraat om met een eigen team de val te laten dichtklappen. Het is Frank sowieso niet om Bennett zelf te doen, maar om zijn telefoon. Terwijl Micro deze scant, gebruikt Frank rookbommen en huishoudelijke voorwerpen om de soldaten uit te schakelen.

Pas tijdens zijn vlucht uit de basis komt Frank echt in de problemen wanneer een jonge rekruut hem tegen probeert te houden. Het lijkt erop alsof Frank zonder problemen kan ontkomen, maar hij wordt toch gedwongen de soldaat neer te schieten, al verwondt hij hem in plaats van hem af te maken. Een terugkerende quote in de serie is: “Easy… Easy… Easy…” voordat er de situatie ontploft. Zodra je dat hoort, weet je dat het fout gaat. Frank verzucht dat doden een stuk simpeler is.

Al mag hij van geluk spreken dat hij een ontmoeting met The Punisher heeft overleefd, is Bennett allesbehalve een blijde panda. Hij confronteert Billy en Rawlins met het feit dat ze hem als lokaas hebben gebruikt, waarop het voorstel volgt dat het tijd is voor hem om met pensioen te gaan met een flink pak geld. Bennett’s portemonnee is blijkbaar leger dan zijn hersenpan en hij wordt door Billy meegenomen naar een andere Safe House (moord, drugssmokkel in lijken van dode soldaten, huisjesmelken, de CIA wordt steeds boosaardiger). Ah jeez, Morty.

Frank en zijn favoriete sluipschutgeweer brengen een bezoekje aan Rawlins en dan ziet Frank voor het eerst sinds tijden degene die verantwoordelijk is voor al zijn misère in zijn vizier…