Profiel van Cinema of the Dam’d

Naast vier Pathé-bioscopen en zeventien art-house filmhuizen heeft Amsterdam voor de filmliefhebber ook nog eens een bloeiend underground filmcircuit met bijna elke dag wel een of meerdere screenings in (gelegaliseerde) kraakpanden, woongroepen, atoomschuilkelders en voormalige filmacademies. In de OT301, toevallig ooit de locatie van de Nederlandse Filmacademie wordt al meer dan een decennium lang films vertoond door diverse programmeurs. Iets meer dan een jaar geleden betrok The Cinema of the Dam’d de bioscoopzaal van de OT301. Redacteur Luuk van Huët ging in gesprek met oprichter Matt Cornell over dit cinema-collectief.

LvH: Hey Matt! Wie ben je en wat is je achtergrond?

MC: Ik kom oorspronkelijk uit de San Francisco Bay Area. Ik ben opgegroeid in een zeer filmisch hoogstaand huishouden. We hadden niet veel boeken, maar er stond wel een muur met honderden VHS-banden. Mijn vader nam altijd dingen op van de TV en we leenden ze uit aan vrienden. Je zou dus kunnen zeggen dat dit soort filmprogrammering, het delen van films waar je van houdt, altijd al een deel van mijn leven is geweest. Ik begon een nieuwsbrief voor filmrecensies op mijn elfde en ik kreeg toestemming van mijn middelbare school om naar filmfestivalscreenings te gaan als lid van de pers. Dit was in de jaren tachtig, voor het internet, dus het feit dat je amateur filmcriticus was, laat staan als jong broekie, was al best vreemd. Later in mijn leven, toen ik in Los Angeles woonde, hielp ik met het oprichten van een bioscoop die klassiekers vertoonde en deed ik daarnaast ervaring op als filmfestivalprogrammeur.

LvH: En op een bepaald moment zat je in Amsterdam. Hoe ben je hier terecht gekomen?

MC: Ik kwam naar Amsterdam voor een Master’s Degree aan de Universiteit van Amsterdam. Toen ik die gehaald had, besloot ik om hier te blijven en door te studeren. Ik ontmoette tevens mijn partner-in-crime en medeoprichtster van The Cinema of the Dam’d, Jennifer Bronson, en we besloten om dit project samen op te pakken.

LvH: Hoe begon The Cinema of the Dam’d? En hoe heeft het zich ontwikkeld de afgelopen jaren?

MC: Ik begon bijna vier jaar geleden met enige regelmaat filmprogramma’s te cureren, meestal in de OT301. Eerst nodigde ik vrienden en klasgenoten uit, maar al snel zette ik een mailing list op om de screenings te promoten. Toen ik Jennifer leerde kennen, gingen we op zoek naar nieuwe locaties om uit te breiden en begonnen we samen te werken aan de programmering. We werden ook ambitieuzer. We deden openluchtvertoningen bij de Buurtboerderij in de buurt van het Westerpark. We hebben ook een keer een rondvaartboot gehuurd en The Poseidon adventure vertoond terwijl we door de grachten vaarden. Maar waar we de meeste energie in staken was onze Halloween Horror Movie Marathon. De eerste keer deden we het in Filmhuis Cavia en daarna in de Vondelbunker. We screenen dan veertien uur aan horrorfilms van zonsondergang tot zonsopgang. Er is een kostuumwedstrijd, decoraties in stijl en Bloody Mary’s bij het ochtendgloren. Het was heel leuk om te doen en het hielp ons een gemeenschap te vormen van vaste bezoekers van de screenings. Naarmate we beter georganiseerd werden, begonnen we ook af en toe premières te vertonen, zoals in 2016 samen met TransScreen voor de film Tangerine van Sean Baker.

Vorig jaar in mei besloten we om onze eigen bioscoop te starten en we dienden een voorstel in om de oude filmzaal van de voormalige Nederlandse Filmacademie in de OT301 over te nemen. We waren de hele zomer druk met het renoveren van de cinema, we hebben bijvoorbeeld de helft van de stoelen vervangen door relaxte banken en zitzakken en we gingen vorig jaar in september open. Sindsdien hebben we double features elke dinsdag- en zondagavond, regelmatige vertoningen op zaterdagavond en af en toe doen we matinees op zondagmiddag.

LvH: Hoe kiezen jullie de films die jullie willen vertonen?

MC: Ik denk dat soms wanneer films worden gepresenteerd als exemplarisch voor een gegeven genre, of als representatief voor de visie van een auteur, of als voorbeeld van een bepaalde nationale filmcultuur, er een neiging is om heel precieze historische of culturele betekenis aan de films op te leggen. Dus in plaats van dat we de films van Martin Scorsese of een serie gebaseerd op de Franse New Wave draaien zoals een conventionele bioscoop dat zou doen, programmeren we vaak gebaseerd op gedeelde thema’s en ideeën. We hadden bijvoorbeeld een programma getiteld Through a Child’s Eyes met films die verhalen vertelden vanuit het oogpunt van een kind. We lieten in dat kader de zwarte comedy The Butcher Boy, de Britse klassieker The Fallen Idol, het Japanse drama Nobody Knows en het Franse feministische sprookje Innocence zien. Al deze films werden gemaakt door auteurs die verschillende verhalen vertellen in uiteenlopende genres, maar door de focus te leggen op de thema’s die ze delen, konden we ze in een nieuw licht zien en overeenkomsten vinden.

Dit betekent ook dat als we een thema kiezen, we op zoek gaan naar films die in dat thema passen en daardoor films kijken waar we nog nooit van gehoord hebben of waar we anders nooit aan blootgesteld zouden worden. Als filmprogrammeurs is dit heel interessant omdat we constant nieuw werk ontdekken en het maakt het programmeren groepswerk. Sommige recente thema-programma’s die we hebben gedaan waren onder andere Teen Peaks (films met acteurs uit Twin Peaks toen ze nog jong waren), Trapped in a Video Game, Italian Antifascist Cinema en Giallo & Gelato.

LvH: Doen jullie speciale events naast de screenings?

MC: Ja! Nu we onze eigen cinema en bar hebben, kunnen we vaker experimenteren met speciale events. In februari hadden we een Cat Movie Marathon met drie speelfilms over katten, met daarnaast YouTube kattenvideo’s, korte films en documentaires. De avond werd gehost door onze eigen filmkat Echo, die normaliter op zijn troon in de bar slaapt. In mei hadden we een marathon-screening over heksen, ons Every Witch Way programma, met tarot readings en een cocktail genaamd Witches’ Brew. We experimenteren ook met nieuwe manier om de cinema te gebruiken. We hosten bijvoorbeeld soms op zaterdag na de screening een Nintendo Wii-wedstrijd op het grote scherm. We hebben tevens videoclip dansfeestjes gehad, met een playlist aan videoclips waarop mensen kunnen dansen voor het doek. En de karaoke-avonden zijn ook populair.

LvH: Hoe ziet een gemiddelde screening bij jullie er uit?

MC: Eerst maken we een paar porties popcorn om de plek te vullen met de geur. Dat brengt ons in de stemming om film te kijken. Voor de film laten we meestal zo’n 10 à 20 minuten aan trailers, tekenfilms, muziekvideo’s en korte films zien die passen bij het thema. Daarna geeft een van onze programmeurs een introductie van de film, waarin deze in de context van het thema wordt geplaatst. De film wordt over het algemeen vertoond met Engelse ondertitels omdat we een internationaal publiek trekken. Na de film (of tussen de films door als het gaat om een double feature) zijn mensen welkom om in de bar een drankje te doen, te discussiëren over de film of gewoon lekker te hangen en Jenga of een ander bordspel te spelen.

LvH: Jullie zijn inmiddels uitgegroeid tot een collectief, uit wie bestaat jullie team inmiddels?

MC: Er zou geen Cinema of the Dam’d bestaan zonder onze vrijwilligers. Toen we uitgenodigd werden om de cinema van de OT301 over te nemen, kwamen we er al snel achter dat het teveel werk zou zijn voor mij en Jennifer. Onze vriend Jacopo Fiorancio werd lid van het bestuur van de stichting en heeft een actieve rol op elk niveau, maar vooral op het gebied van het programmeren. Een andere vriendin, Nadia de Vries is ook lid geworden van het bestuur van de stichting, is actief als filmprogrammeur en begon poëzie-events te organiseren in de cinema (Nadia is zelf een zeer getalenteerde dichteres). Iona Sharp Casas organiseert ons succesvolle Stories From Home programma met films over Spaanse en Catalaanse geschiedenis. Ellinor Gittins stelde een programma samen met films over toerisme en cureert een terugkerende serie over de politieke dimensie van voedsel. Onze vriendin Tashina Blom hielp met het coördineren van onze eerste muziekavond, door een lijst samen te stellen met een mix van Riot Grrrl en Pop Diva videoclips. Daarnaast zijn er talloze vrijwilligers die hebben geholpen met de renovatie van de cinema en de bar. Dit is echt een gezamenlijk project en als we kunnen uitbreiden, komt dat door onze vrijwilligers.

LvH: Wat zijn de meest recente ontwikkelingen?

MC: Met grote blijdschap mag ik bekend maken dat het Amsterdams Fonds voor de Kunst subsidie heeft toegezegd voor ons programma Women’s Work. Women’s Work is een vier maanden durend programma van The Cinema of the Dam’d gericht op nieuwe films van aanstormende vrouwelijke filmmaaksters. Er is veel gediscussieerd over het belang van het steunen en vertonen van werk van vrouwelijke filmmaaksters sinds #MeToo en we willen dus een doorlopend programma opzetten dat dit mogelijk maakt. Elke film zal een Amsterdamse première zijn en we gaan de vier maanden onderverdelen in documentaire, narratieve film, experimentele film en natuurlijk genrefilms. Ons project bevat tevens een call for entries, dus we zijn het hele jaar op zoek naar niet gedistribueerde films van vrouwelijk talent.

Daarnaast hosten we onze vierde jaarlijkse Halloween Horror Movie Marathon op zaterdag 27 oktober. Verwacht zes of zeven horrorfilms (van de klassiekers tot recente films), met daarnaast shorts, tekenfilms, videoclips en andere verrassingen. Naarmate de avond vordert, worden de films vreemder. Om middernacht is de kostuumwedstrijd en er zijn cocktails voor de overlevers. En dit jaar kan je met Cineville gratis naar binnen na 11 uur.