Pixels

Toen de short uitkwam van Pixels (waar deze speelfilm op is gebaseerd) was ik als 31-jarige gamer-since-day-one zeer aangenaam verrast. En na het succes van Wreck-it Ralph kon een Grote Mensen film met retrogames als onderwerp niet uitblijven natuurlijk. Adam Sandler, Peter Dinklage, Kevin James en Josh Gad spelen in Pixels een team van ‘Arcaders’ dat de wereld moet behoeden voor ondergang. Yes! (cringe.)

Brenner (Adam Sandler) is op 10-jarige leeftijd een begenadigd arcade gamer en speelt klassiekers als Galaga, Pac-Man en Donkey Kong als beste ter wereld. Op advies van zijn maatje Cooper (Kevin James) doet hij mee aan een competitie voor arcadegames. Na de finale waarin hij een potje Pac-Man van Eddie (Peter Dinklage) verliest, wordt een videoband van dat evenement de ruimte ingeschoten. Waarom? Daarom. (cringe.) 33 jaar later is Brenner een ‘nerd’ die hi-fi sets aansluit en vooral veel zelfmedelijden heeft. Cooper is president van Amerika geworden maar ligt onder vuur, vooral om zijn analfabetisme. (cringe.) De videoband wordt ontdekt door een buitenaards ras en wordt gezien als oorlogsverklaring, waarna er op verschillende iconische locaties gigantische 8-bit monsters uit onder andere Galaga en Space Invaders de Aarde aanvallen. Nu is het aan Brenner, Cooper, Eddie, en jeugdvriend Ludlow (tevens het meest beschamende karakter van de film maar daarover later meer) om dit tegen te gaan.

Nu heb je een beknopte synopsis van het verhaal en wordt het tijd om te vertellen wat uw recensent van deze film vond: Beschamend slecht. Pixels heeft geen enkel bestaansrecht en doet de toffe graphics en het (natuurlijk briljante) bronmateriaal niet alleen geen eer aan; het bezorgt het schaamrood op de kaken. Nooit eerder is er zo een zwakke en beledigende stereotypering van gamers en ‘nerds’ neergezet. Nooit eerder is er een catalogus gebruikt met zo weinig correcte referenties en ontbrekende liefde voor het bronmateriaal. Maar bovenal is het nooit eerder zo ongemakkelijk geweest om te kijken naar Adam Sandler en vooral Josh Gad. De Ghostbusters achtige aanpak van het team met lightcanons is nooit écht vermakelijk, de bizar slechte woordgrapjes zijn niet één keer geslaagd en de manier waarop vrouwen worden gebruikt (als onbereikbare sekssymbolen natuurlijk, want mensen die videogames spelen kennen helemaal geen vrouwen) is een film van deze productiewaarde onwaardig.

Is er dan geen enkele reden om Pixels in de bioscoop te zien? Eigenlijk niet: de graphics in de originele korte film zijn net zo tof, je bespaart 12,- euro en je hoeft Adam Sandler niet moe en verveeld zijn teksten te horen opdreunen.

Pixels draait nu in de bioscoop.