Luuk vs Luuk: Fight Club

 

In Luuk Vs Luuk gaan Luuk van Huët en Luuk Imhann in debat over actuele arthouse, cultfilms, blockbusters en klassiekers. In het kader van het thema nineties gaan ze tegen alle regels in toch praten over Fight Club.

LI: ‘Als we het over de jaren 90 hebben, moeten we praten over Fight Club, al raadt de film het je nog zo af. Voor de generatie die opgroeide in de 90s, is de film een onuitputtelijke bron voor citaten, verwijzingen en brevet van coolheid. Met Tarantino’s Pulp Fiction, The Wachowski’s The Matrix en Bryan Singers The Usual Suspects werd de kijker langzaam klaargestoomd de cinematische trucage te omarmen.’

LvH: ‘De film is een bewerking van de roman van Chuck Palahniuk over een kantoorslaaf met slapeloosheid (Edward Norton) die in de ban raakt van de charismatische nihilist Tyler Durden (Brad Pitt) die hem introduceert in een wereld van artisanaal zeepmaken, male bonding door potjes matten en terrorisme. Distributeur Fox scheet collectief alle kleuren van de regenboog toen bleek dat deze controversiële film onder hun neus gemaakt bleek te zijn.’

http://www.denofgeek.com/us/movies/fight-club/239904/the-difficult-history-of-david-finchers-fight-club

LI: ‘Ergens snap ik dat wel. De film is de ultimate version of coolness, en misschien ligt het aan mijn totale gebrek daaraan, maar het voelt voor mij allemaal te geforceerd. Edward Norton accepteer ik bijvoorbeeld maar moeilijk als kantoorslaaf en veel van de gehypte visuele kunststukjes voelen voor mij geforceerd. Maar jij bent fan?’

LvH: ‘Yep. Laten we beginnen bij de cast, die is exceptioneel: Edward Norton voordat hij zichzelf onmogelijk had gemaakt door zijn diva-gedrag, Brad Pitt in his prime ribs, Helena Bonham Carter op haar meest gothisch, een Jared Leto wiens gezicht aan pulp wordt gerost, en Meatloaf in zijn beste rol ooit…’

LI: ‘Je zegt iets naars over Jared Leto he? Niet doen.’

LvH: ‘Ik zei niet eens wat naars over Leto, maar de scène waarin hij in elkaar wordt gebeukt is inderdaad een not so guilty pleasure. De ogenschijnlijke driehoeksverhouding tussen Tyler, Marla en Jack/the Narrator is grappig, gestoord en geil tegelijkertijd. Het wass ook nog eens een geweldige date-film: je kon laten zien dat je goede smaak had, alternatief was, maar wel wist hoe je lol kon hebben en de film werkte ook nog lustopwekkend.’

LI: ‘Ik zou geen date meenemen naar deze film. Vooral vanwege de ontknoping. Kijk, enerzijds is het gaaf, de verrassende manier waarop de film afloopt, maar het klopt niet. En nou ben ik niet iemand die vindt dat films moeten kloppen – integendeel – maar de film suggereert door de volkomen onmogelijke versies van de beide verhalen die het opwerpt, dat er een derde mogelijkheid moet zijn, die niemand nog heeft weten te achterhalen. Dat is ook niet erg, als het niet het hele ding van de film zou zijn. Vrijwel alle films met een shockerend einde kunnen me maar moeilijk overtuigen, en Fight Club staat daarbij bovenaan. Het geeft je twee opties van waar je naar kijkt, waarbij je het grootste gedeelte van de film denkt dat het optie 1 is, en aan het einde moet denken dat het optie 2 is. Beide opties kloppen niet. Waar heb ik dan naar gekeken? Edgy buitenkant, niet kloppende binnenkant. De Inception van de jaren 90.’

LvH: ‘Aangezien de film het schoolvoorbeeld is van een film met een onbetrouwbare verteller, heb ik er geen probleem mee dat het niet compleet dichtgetimmerd is. Hollywood vindt zichzelf altijd heel edgy en gewaagd, maar veel mensen stonden met Jack’s Wapperende Oortjes toen deze film uitkwam. Een film die zo radicaal stelling inneemt tegen de consumptiemaatschappij, die binnenlands terrorisme tegen het financiële stelsel propageert en prijst en het ook nog eens laat zegevieren op het eind, die zal nooit meer gemaakt worden binnen het studiosysteem. Zeker sinds 9/11.’

LI: ‘Dat is niet zo gek, toch? Zulke propaganda voor terrorisme is moeilijk te financieren, vooral vanwege de totale flop die Fight Club was. Het is een controversiële film, en de film waar iedereen over praatte, maar het bracht totaal geen geld op en was geen hit bij de critici. Geen wonder dat ze het daar niet meer in zien zitten.’

LvH: ‘Je noemt de film overgewaardeerd, maar dat is een natuurlijke reactie van een film die niet op waarde werd geschat toen hij uitkwam. Sindsdien heeft hij steeds meer relevantie gekregen en daardoor is het een cultklassieker geworden. Dat hij daardoor ook populair is onder testosteronaal gestoorde douche-bro’s die het tof vinden om elkaar neer te hoeken om het daarna onder het genot van een brewski of dertig lekker uit te huggen, c’est la vie!’

LI: ‘Heb je het nu over de erotische onderlaag van de film?’

LvH: ‘Yep. Van die Bro’s Before Ho’s knuppels waarbij de kans groot is dat ze geiler worden van Pitt’s neukteugels dan van Marla en dat gewoon zelf nog niet zo goed doorhebben.’

LI: ‘Dat dacht ik al. Bij alle cultfilms wordt er door de harde fanbase geschreeuwd om een vervolg, al is de musicalversie van het origineel dichterbij, met Trent Reznor aan de muzikale neukteugels. Ik kijk daar wel naar uit, het zou mijn eerder genoemde vraag – de onmogelijkheid van het verhaal – kunnen oplossen.’

LvH: ‘Dit is nou juist een film die schreeuwt om een sequel! Gelukkig heeft Palahniuk onlangs een sequel in graphic-novel vorm uitgebracht, waar Pitt zo van onder de indruk was dat hij Norton probeert over te halen om mee te doen. Ik ben benieuwd!’

http://radaronline.com/celebrity-news/brad-pitt-edward-norton-fight-club-sequel/

LvH: ‘Hebben mensen jou weleens gevraagd of jij mij hebt bedacht? Wie van ons zou dan The Narrator zijn, en wie Tyler Durden?’

LI: ‘Ik heb duidelijk meer weg van Tyler Durden, zie alleen al mijn haarstijl, het feit dat ik eerder jonger dan ouder word en zes kinderen heb. Maar we dwalen af…’

LvH: ‘Volgens mij is het een beetje column A, en een beetje column B: Jij hebt je megalomane Shakespeare-plannen, ik heb een internationaal infameus animatiefestival de wereld in gelanceerd. Mijn kantoorbaan is allesbehalve geestdodend, en jij zou nog geen vlieg kwaad doen. Let’s face it, we’re not cut out to be space monkeys.’

Moet je dit zien?

LI: ‘Sure, ga je gang. Hij is niet vreselijk, alleen overgewaardeerd. Ik citeer mijn lievelingsfilmjournalist Roger Ebert: “It is beloved by many, but not by me.”’

LvH: ‘Om Tyler te citeren: ”Sticking feathers up your butt does not make you a chicken.” Kijk hem zelf, oordeel zelf, luister niet naar ons!’