Luuk vs Luuk: Baby Driver

In Luuk Vs Luuk gaan Luuk van Huët en Luuk Imhann in debat over actuele arthouse, cultfilms, blockbusters en klassiekers. Dit keer gaan ze vol gas in discussie over Baby Driver van Edgar Wright.

LvH: ‘Om met de deur in huis te vallen, Baby Driver heeft onze heren en dames concullega’s filmcritici al succesvol van de sokken gereden: op Metacritic een unaniem positief oordeel en een Metascore van 86 en op Rotten Tomatoes heeft de film een “Fresh”-rating van 97 %. En ook het publiek is te spreken over de film, met respectievelijk een 8.3 op Metacritic en een rating van 91 % op RT. Ik vond het zelf ook een zeer vermakelijke film, ook al is het misschien niet Wright’s beste film. Maar jij zou jezelf niet zijn als jij er niet een eigen idiosyncratische mening op na zou houden, so shoot!’

LI: ‘Ik interesseer me niet aan Metacritic, Rotten Tomatoes of andere verzamelingen van meningen van derden. Ik kon me niet vinden in de film; hij overtuigde me niet. Wat ik zag was een film die zichzelf zo graag wilde beschouwen als popcultuurverzamelaar – cinema die zo graag cool wil zijn dat het eraan onderdoor gaat. Ik zag geweldsporno met een suikerspinlaag die het moest verkopen.’

LvH: ‘Geweldsporno? Begrijp je dat je klinkt als een SGP-raadslid uit Staphorst die oproept tot een verbod op “demonische” populaire cultuur zoals Pokemon en Harry Potter? Er zit geweld in Baby Driver, maar het wordt niet verheerlijkend in beeld gebracht en het is niet erg expliciet. Je doet het overkomen alsof de nietsvermoedende bioscoopbezoeker overvallen gaat worden door een kruising van Cannibal Holocaust en Ichi the Killer, terwijl de gemiddelde aflevering van Game of Thrones een stuk bloederiger en sensationeler is.’

LI: ‘Er wordt geschoten, beroofd – de film is een prullenbak vol geweldszaken die allemaal geen gevolgen hebben, een manier om criminelen te verkopen aan het publiek als de tofste mensen die er bestaan – en dit alles moest dragelijk worden door een hippe montage. Als ik daar doorheen keek, zag ik een van de slechtst geschreven actiefilms van het jaar: geen enkele ontwikkeling van de karakters zorgt voor een geloofwaardige boog en geen enkel moment laat de film je in de waan dat het alle kanten op kan.’

LvH: ‘Slecht geschreven? Het is hoogstens wat meer gelikt dan Wright’s Cornetto-trilogie, maar vergeleken met de gemiddelde blockbuster zit de film goed doortimmerd in elkaar, met veel visuele vondsten en een bij vlagen virtuoos samengaan van muziek, choreografie en montage. Dat heeft Wright ook geschreven, baby.’

LvH: ‘In Baby Driver maken we kennis met de jonge get-away driver Baby (Ansel Elgort), die last heeft van tinnitus en de daarbij behorende pieptoon bestrijdt door constant naar muziek te luisteren op zijn IPod. De muziek helpt hem om met perfecte timing de meest spectaculaire stunts uit te halen, wat handig is aangezien hij in het krijt staat bij de criminele hosselaar Doc (Kevin Spacey). Om zijn schuld af te betalen, helpt Baby om bij overvallen en bankroven de deelnemende crew, welke meestal bestaat uit criminelen in wisselende samenstellingen om zo de pakkansen te verkleinen, uit de handen van de politie te houden met behulp van zijn excellente coureurskunsten. Als hij een beeldige serveerster ontmoet waarmee het klikt en hij zijn schuld heeft afbetaald, lijkt hij te ontsnappen aan de misdaad, totdat Doc hem voor het blok zet om een laatste klus te doen. Wright citeert een beetje uit eigen werk, zoals hieronder uit zijn clip voor Mint Royale.’

LI: ‘Elke consequentie in het plot is ver te zoeken. Waardoor de ene crimineel een held is en de ander een schurk is, blijft arbitrair, en omdat de karakters slecht geschreven zijn (elke keuze is dubieus), het plot gelijk aan alle actiekomedies van de laatste vijftien jaar en Wright het duidelijk niet in zich heeft om interessante acteerprestaties te halen uit geweldige acteurs, is geprobeerd om het in de soundtrack op te lossen: kek gekozen indiepop, snel gemonteerde oneliners en machinegeweren die op de maat van een drumbeat mensen neerschieten.’

LvH: ‘Dubieus? Baby is tegen zijn zin, onder druk van Doc betrokken bij overvallen. Daarbuiten is hij een ietwat verlegen jongen die voor zijn doofstomme, in een rolstoel gezeten pleegvader zorgt en het geld dat hij overhoudt, netjes spaart. Hij is beleefd tegen bedienend personeel, doet zijn best om te voorkomen dat mensen ernstig gewond raken tijdens overvallen en komt in conflict met andere crewleden als hij ze tegenhoudt om onschuldige omstanders wat aan te doen. Als hij echt niet anders kan, gebruikt hij geweld, uit zelfverdediging of om anderen te beschermen. De echte criminelen zijn lompe, gewelddadige, psychotische cokeheads en maken je bij wijze van spreken af voor een handjevol kauwgom of omdat je alleen al naar hun scharrel kijkt. En jij ziet het verschil niet?’

LI: ‘Het getuigt van een wanstaltige smaak en van de keuze om cool te verkiezen boven kwaliteit. De les is deze: flitsend gemonteerde autoachtervolgingen en stijlvol geschoten shootouts maken geen goede film.’

LvH: ‘Okay, ik ben er nu van overtuigd dat je ofwel A) totaal niet op hebt gelet tijdens het kijken van de film, II) van te voren je negatieve mening al had gevormd en krampachtig op zoek bent naar argumenten om deze te onderbouwen (je zat al te klagen over de trailer) of 3) opzettelijk recalcitrant zit te zijn om te sarren. Of ten vierde, je hebt je stiekem toch bekeerd tot een fundamentalistisch geloof en ziet ons allen nu als zondaars, inclusief alle fictieve personages.’

LI: ‘De casting is te gek, maar wat ik zag was een verzameling acteurs en actrices die allemaal beter waren in andere films. Als je Ansel Elgort (The Fault in Our Stars), Kevin Spacey (American Beauty), Jon Bernthal (Fury) en Jon Hamm (Mad Men) ziet acteren, zie je mannen die hun best doen, maar niet slagen om het cool-zijn er natuurlijk uit te laten zien. De enige die dat wel lukt is Jamie Foxx, maar hij is juist beter in rollen waarin hij dat imago laat varen, zoals hij laatst verklaarde in een radiointerview over Django Unchained.’

LvH: ‘Ik vond Elgort bloedirritant in de glazuuraanval die The Fault in Our Stars was, maar holy brake lights, Batman, hierin is hij een openbaring. Als je echt inhoudelijk beargumenteerd iets op de film zou willen aanmerken, zou je kunnen zeggen dat de vrouwenrollen niet echt overhouden. Eiza González als Jon Hamm’s betere helft krijgt niet genoeg te doen en Lily James als serveerster Debora is sprankelend en haar chemie met Elgort is adorkable, maar ze ontstijgt de status van een dame-in-distress helaas niet. Last but not least: dit is de eerste film die ik heb gezien die nektattoo’s goed doet EN er een hilarische grap uit weet te halen.’

Moet je dit zien?

LI: ‘Fuck, nee. Het is geweldsverheerlijking met een suikerlaag en regisseur Edgar Wright laat zien waarom Marvel gelijk had hem uit Ant-Man te zetten.’

LvH: ‘Ofwel het merendeel van de critici (en ik) hebben collectief ons verstand verloren, of Baby Driver is een uitermate vermakelijke popcornfilm die zeker de moeite waard is om te kijken.’