Kaboom Animation Festival 2019: Focus op Zuid-Korea

De eerste editie van het Kaboom Animation Festival is achter de rug en in de Animonday van vandaag vermelden we de winnende films en doen verslag van een selectie van de Zuid-Koreaanse films die ze op het festival zag.

Zaterdagavond werden de winnaars van de elf prijzen die te vergeven waren op Kaboom bekend gemaakt. Acht van de winnende films werden vertoond in Best Shorts of Kaboom 2019.

De Kids Audience Award for Best Short 3+ kende twee winnende films: Zibilla van Isabelle Favez en Huggleboo – Careful, een aflevering van de animatieserie die in Nederland bekend staat als Knofje van Anneke de Graaf. De Kids Audience Award for Best Short 6+ ging naar Zog van Max Lang en Daniel Snaddon. De Kids Audience Award for Best Short 9+ ging naar de olijke studentenfilm Horse Piste van Léo Brunel, Loris Cavalier, Camille Jalabert en Oscar Malet. En de jonge juryleden kozen voor Captain Morten and the Spider Queen van Kaspar Jancis in de categorie Kids Audience Award for Best Feature.

De winnaar in de categorie Best Dutch Short was Sverre Fredriksen met de stop-motion Ultrakort Human Nature. De Best Experimental Short ging naar Don’t Know What van Thomas Renolder. Best Music Video ging naar de door tennis geobsedeerde clip Tatran – White Lies van Shahaf Ram. In de categorie Best Documentary won Aude Ha Leplège met Saigon Sur Marne, gebaseerd op het leven van haar Vietnamese en Franse grootouders. De Nederlandse regisseur Douwe van der Werf won de Best Commissioned Short met de Franse short The Story of François and Amélie en ook de winnaar van de Best Short had Franse roots: I’m Going Out For Cigarettes van Osman Cerfon. De Best Student Short zat vol met typische Estse absurditeit: Sounds Good van Sander Joon was daarmee de terechte winnaar.

Het Kaboom Animation Festival ontving dit jaar zoveel goede inzendingen uit Zuid-Korea, dat het festival besloot er een focusprogramma van te maken. Er waren onder andere drie geanimeerde features en vijf programma’s vol shorts te zien. Samen representeerden ze de diversiteit van de hedendaagse Koreaanse animatie. De hoogtepunten op een rijtje.

The Satelite Girl and Milk Cow (2018) is een humoristische en ontroerende animatiefilm van Hyung-yun Chang waarin hij een fantasierijke wereld schetst omtrent het thema liefdesverdriet. In deze wereld verandert iedereen met een gebroken hart in een boerderijdier. Alsof dat niet erg genoeg is, is er ook nog een groot zwart metalen monster dat op deze dieren jaagt en hen levend verbrandt én is het de missie van Mr. Oh om het hart van deze dieren met een ontstopper uit hun vlezige lijven te rukken. Ook Kyung-chun is zijn leven niet zeker. Hij is door het meisje waar hij een liedje voor schreef gedumpt. Diezelfde avond nog verandert hij in een koe met zeer gevoelige darmen. Zijn leven is voorbij, maar dan ontmoet hij Il-ho, een satelliet in de vorm van een jonge vrouw die op aarde is neergestort nadat ze zijn liedje in de ruimte hoorde. Zal hij genoeg tijd hebben om zijn hart te repareren?

Nadat hij een aantal serieuze shorts had gemaakt, wilde Chang een luchtigere film maken, vertelt hij tijdens de Q&A. Daarom zit The Satelite Girl and Milk Cow vol magische en humoristische elementen. Zo is de tovenaar in de film niets meer dan een rol wc-papier die met zijn magische krachten een papieren vermomming voor de koe maakt en blijkt het satellietmeisje dingen met haar lichaamsdelen te kunnen doen die geen enkel mens kan. Kyung-chun doet Chang erg denken aan de twintigjarige versie van zichzelf. Dit personage blijkt meer op hem gebaseerd te zijn dan de bedoeling was. ‘Alles komt goed’ is de boodschap van deze mooi geanimeerde film, die vooral door Koreaanse popmuziek wordt uitgedragen. Muziek is als magie. Het verbindt mensen, brengt hen nader tot elkaar en is daarmee hét medicijn tegen liefdesverdriet.

Muziek blijkt niet voor ieder probleem een oplossing te zijn. In de stop-motion animatiefilm Saturday’s Apartement (2018) van Seungbae is het eerder het startpunt van een reeks ergernissen die in een flat heersen. Vijf appartementen met vijf verschillende bewoners (geanimeerd als vilten dieren) zijn als een blokkentoren op elkaar gestapeld. De giraf zorgt voor geluidsoverlast met zijn geboor en getimmer, terwijl een onschuldig konijntje in de huiskamer op een trampoline staat te springen. Een ongeluk legt de hele flat plat, waarna de geur van een barbecue afkomstig van het dak de buren bij elkaar brengt. Het blijkt de start te zijn van een hechte, oplossingsgerichte community.

‘We zien altijd het begin en het eindresultaat, maar nooit wat daartussen zit,’ vertelt Minji Kang tijdens de introductie van haar film over cosmetische chirurgie, wat in Zuid-Korea bijna te vergelijken is met boodschappen doen in de supermarkt. Daarom maakte zij Before & After (2016), een geanimeerde short bestaande uit potloodtekeningen. Een volslanke vrouw is niet gelukkig met haar uiterlijk en droomt van een slank lijf, een scherpe kaaklijn en een smalle neus. In de film gumt de hand van een chirurg de lijn tussen ‘before’ en ‘after’ weg en tekent, snijdt en plakt hij de ‘between’: de fase waarin de vrouw de operaties ondergaat en de minder plezierige gevolgen daarvan ondervindt. Het werkelijk resultaat lijkt namelijk in de verste verte niet op het gedroomde plaatje.

(OO) (2017) van Seo-ro Oh was vorig jaar al op het KLIK Amsterdam Animation Festival te zien en wordt tijdens de opening van Kaboom vertoond. Seo-ro Ohh knikt wat verlegen wanneer de moderator dit voorafgaand aan de vertoning van zijn film vertelt. (OO) laat op een uitvergrote schaal zien hoe erg een neusverkoudheid kan voelen en wat de ongemakken zijn. Via snelle associatieve editing worden vergelijkingen gemaakt. Wanneer het hoofdpersonage, een schooljongen, niest, zien we in het volgende shot een pistool dat afgaat en een waterspuit water sproeien. Bommen gaan af en er ontstaat een zee van neusvocht. Het jongetje blijft maar snuiten en wringt zijn neus uit. De euforie is groot als hij eindelijk weer kan ruiken, een gevoel dat zowel via de muziek als het beeld wordt benadrukt. Het gras is groener dan groen, de muziek zwelt op en de inademing van het jongetje is goed te horen. De humor van (OO) zit vooral in de herkenbaarheid van de geschetste situatie. Zo explosief kan een verkoudheid voelen.