Interview met Hadewych Minis

 

Toni Erdmann, de Duitse tragi-komedie van Maren Ade die op Cannes 2016 de hoogste notering tot nu toe heeft gekregen, groeit uit tot een critics-darling. Cine en Hadewych hadden beide een feestje de nacht ervoor, dus we ploften (enigszins brak) neer op de bank in haar hotel en spraken met Hadewych over Europese Cinema, het moederschap en de waardering voor kunst.

Cine: Wat is het verschil tussen werken met Duitsers en Nederlanders?

Hadewych: Het grootste verschil is denk ik dat ze “bitte” zeggen inplaats van “ACTIE”. Kunst en artiesten staan daar een stuk hoger aangeslagen dan in Nederland. Er is ook veel meer geld te besteden. Ik ging dus in gesprek met de producers van deze film en ze vertelden dat ze heel weinig geld hadden, “dus we kunnen je maar x bedrag betalen”. Dat was meer geld dan ik ooit in Nederland heb gezien voor een rol.

Cine: Staat het bedrag dat je krijgt voor deze rol in contrast met de waardering die je voelt? Of is de waardering het feit dat jullie een succes zijn op Cannes?

Hadewych: Ja uiteraard. Ik sta nu voor de tweede keer in drie jaar op Cannes. Dat is natuurlijk fantastisch. Twee jaar geleden was ik hier ook met Borgman (Alex van Warmerdam) en dat dat nu weer mag is een zegen.

Cine: Denk je dat het verschil in budget ook het verschil in kwaliteit weergeeft?

Hadewych: Wij hebben sowieso een heel ander systeem met de versnipperde omroepen. In Denemarken bijvoorbeeld worden de schrijvers ingehuurd door de omroep, en krijgen een mooi geldbedrag om echt aan kwaliteit te werken. Een serie als Borgen heeft de ruimte en tijd om echt te werken aan een goed seizoen. En ik denk dat wij in Nederland ook minder ballen hebben. We nemen minder risico’s en dat zorgt niet altijd voor goede cinema.

Cine: Helaas krijgen de regisseurs die wél risico’s nemen en iets nieuws proberen te doen niet altijd de commerciële waardering die ze verdienen. Waar ligt dat aan volgens jou?

Hadewych: Je merkt vaak dat als mensen heel veel kaas hebben gegeten van regisseren dat ze minder bezig zijn met publiciteit en commercialiteit. Je zou dat soort mensen dus moeten koppelen aan toppers in publiciteit. Dat gaat vaak mis. Daardoor vindt de pers de film wel goed, maar gaan de mensen er gewoon niet naartoe.

Cine: Nederlanders doen het goed in Hollywood tegenwoordig. Fedja van Huet zei laatst echter dat Amerika voor hem niet zo nodig meer hoeft. Hoe zie jij dat? Is Hollywood nog steeds het hoogst haalbare voor een Nederlandse acteur?

Hadewych: Gek genoeg heb ik nooit de ambitie gehad om in het buitenland aan de slag te gaan. Ik speel in Nederland gewoon in veel toffe dingen en ben blij met het werk dat ik mag doen. Misschien heb ik wel te weinig zelfvertrouwen maar ik heb niet het idee dat ik in het buitenland echt opgepikt ga worden. Ik sta nu voor de tweede keer in mijn carrière in Cannes en dat is eigenlijk al heel wat. Ik heb inmiddels wel wat meer gesprekken met buitenlandse agents, en dat balletje is nu wel aan het rollen gegaan. Maar dat is echt door mijn prestaties gekomen, en niet omdat ik daar achteraan ben gegaan als einddoel.

Cine: Met welke regisseur zou je graag nog eens willen werken?

Hadewych: Woody Allen lijkt me fantastisch. Daar zou ik graag nog eens een film mee willen maken.

Cine: Vind je het moeilijk om jezelf op beeld terug te zien, in dezelfde zaal tegelijkertijd met de critici van Cannes?

Hadewych: Hahaha vroeger wel, maar inmiddels niet meer. Het voelt meer als een reisverslag met vakantiefilmpjes. Een feest der herkenning. Maar in dit geval vond ik het absoluut niet eng. Toni Erdmann is een van de beste films die ik in mijn hele leven heb gezien. Zo grappig, zo ontroerend, zo schrijnend. Het is écht een meesterwerk. Dus ik was ook wel trots op mezelf dat ik daar deel van mag uitmaken. En sinds ik moeder ben maakt het me sowieso allemaal minder uit. Ik vind mezelf ook beter in mijn vak geworden, omdat het niet meer zo nodig hoeft allemaal.

Cine: Heb je als moeder een nieuw zelfbewustzijn gecreëerd?

Hadewych: Het maakt me gewoon minder uit. Het is een win-win situatie. Ik ben of aan het werk, of bij mijn kind. En dat is allebei fantastisch.

Cine: Waar gaan we je nog meer in zien de komende tijd?

Hadewych: Ik ga binnenkort een heel tof project draaien in Budapest, en daarna ga ik een hele gave rol spelen in Hollands Hoop seizoen 2. Daar heb ik veel zin in. Over het project in Budapest kan ik nog niet zoveel kwijt, maar dat wordt heel erg cool.

Cine: Je hebt een album opgenomen…

Hadewych: Twee zelfs! Ik heb 5 jaar geleden besloten dat ik alleen nog maar dingen ga doen die ik heel vet vind. En dat heeft goed uitgepakt. Ik ben heel trots op die albums en op het podium staan is echt het allervetste dat er bestaat. Ik ben het gelukkigst als ik met mijn eigen muziek sta op te treden. De beste drug die er is, is de realtime interactie tussen artiest en publiek. Het is wel heel erg naakt maar als ik daar op het podium sta en mensen zingen mijn liedjes mee dan denk ik ja, ik zou nu gewoon gelukkig dood kunnen gaan.