Internationales Trickfilm Festival Stuttgart – de online editie

Het Internationales Trickfilm Festival Stuttgart (ITFS) besloot een maand geleden dat de 27ste editie van het festival niet live, maar online zou plaatsvinden. Onder het motto “Stay Animated – Go Online with ITFS” kan je van 5 tot met 10 mei van een zeer uitgebreid programma vol korte en lange geanimeerde films, interviews, workshops en talks genieten. ITFS biedt een gratis streaming kanaal aan vanaf het festivalhart op Stuttgart Schlosssplatz, maar voor een kleine bijdrage kan je het complete programma bingewatchen. Alleen de internationale competitie met korte films is die bijdrage al meer dan waard.

Er valt genoeg te lachen binnen deze selectie, wat in deze gekke tijd van harte welkom is. Kijk bijvoorbeeld naar Tales from the Multiverse (2019) van de Deense regisseurs Magnus Møller, Mette Tange en Peter Smith. In deze komische 3D-animatiefilm bouwt God, een kleine man met bolle ogen, met behulp van de beta-versie van computersoftware Multiverse een nieuw universum. Een ruzie tussen de duivel en Jezus leidt hem af, waardoor hij bij een foutmelding niet kan ingrijpen. De schepping verloopt daardoor anders dan de bedoeling was.

The wings (2019) van de Estse Riho Unt gaat over Jaan, een personage dat gebaseerd is op een karakter uit de boeken van de Estse schrijver Eduard Bornhöhe. Jaan heeft contact met de geest van Leonardo da Vinci, die we in deze film via de voice-over horen. Op basis van Da Vinci’s kennis probeert Jaan te vliegen. Hij gaat echter zo op in zijn missie dat hij zijn vrouw Liisa vergeet en op een onverwachte manier verliest. Door de klei-poppenanimatie en de setting, een boerderij, doet The wings erg denken aan de films van Wallace & Grommit.

Met zijn humoristische en maatschappijkritische film Deep Love (2019) neemt de Oekraïnse regisseur Mykyta Lyskov het menselijk gedrag onder de loep. De film speelt zich af in Oekraïne, waar de verlaten straten met zwerfafval bedekt zijn, maar de observaties zeggen ook zeker iets over de mensheid in het algemeen. De karakters in deze felgekleurde 2D-animatiefilm zijn niet voor niets als vreemde wezens afgebeeld.

Een tripje naar Stuttgart zit er voorlopig niet in, maar het internationale programma bevat ook genoeg films voor een virtuele trip thuis op de bank. Neem bijvoorbeeld de science fiction film The Dream Report (2019) van de Ierse regisseur Jack O’Shea, waarin de dromen en de realiteit van een man door elkaar lopen. Terwijl in de realiteit sepia kleuren overheersen, domineren zwart- en roodtinten in de droomsequenties. De look van de film is wazig en korrelig en samen met de hallucinerende repetitieve soundscape zorgt O’Shea voor een mysterieuze, dromerige sfeer.

In Kantentanz (2019) van de Duitse Camille Geissler en Elisabeth Jakobi ontwaken de bewoners van een donker bos door het licht van de maan. Tegenover een pikzwarte achtergrond verschijnen, zweven en verdwijnen dierlijke wezens, die met fijne felgekleurde lijnen zijn getekend. Een blaasensemble zorgt voor de muzikale begeleiding bij de snelle transformaties. Zowel de animatie stijl als de muziek refereren sterk naar de Opus-films van Walter Ruttmann uit de jaren ’20. Kantentanz is één van de films die is genomineerd voor de Lotte Reiniger Award.

Echt trippen doe je samen met de personages uit Acid Rain (2019) van de Poolse regisseur Tomak Popakul, die voor deze film op eerdere filmfestivals al een aantal keer in de prijzen viel. Acid Rain gaat over een wat naïeve jonge vrouw die wegloopt van huis en een relatie krijgt met Skinny, een drugsdealer. Al snel komt de ware aard van Skinny naar boven en wordt het voor de vrouw lastig om uit deze benarde situatie te komen. Als kijker beleef je geregeld wat de drugsgebruikers beleven. De felle kleuren, vervormde beelden en de harde irriterende soundscape bootsen de gevolgen van hun drugsgebruik op een indringende manier na.

Veel films die in de internationale selectie opvallen, zijn films met een tragische afloop. In de cartoonachtige animatiefilm Cosmonaut (2019) van de Estse Kaspar Jancis herbeleeft een oude dementerende man zijn avonturen in de ruimte van de tijd dat hij een astronaut was in het huis van zijn familie. De familieleden hebben weinig aandacht voor elkaar en telkens wanneer de man alleen thuis is, trekt hij alle kasten leeg. Zijn handelingen en refererende flashbacks wisselen elkaar af. Wanneer hij een ongeluk krijgt, begint ook in het huis alles te zweven. Eens een astronaut, altijd een astronaut.

In de stop-motion poppenanimatiefilm Sororal (2019) van de Franse Frédéric Even en Louise Mercadier worden drie zussen gewaarschuwd voor een overstroming op het stuk land waar ze wonen. Iedere zus gaat op haar eigen manier met de bedreiging en de naderende dood om en dat lijdt tot spanningen binnen het drietal. De grauwe tinten van het dorre landschap versterken de gespannen en troosteloze sfeer.

DOMUS (2019) van de Franse Dora Benouisilio observeert een ouder echtpaar dat steeds vergeetachtiger wordt en dat stilzwijgend ondergaat. Het interieur van het huis is weergegeven in overwegend grijze potloodtekeningen, in de wereld daarbuiten floreert de kleurrijke natuur. Binnen ontstaat een web van draden waarin de man en de vrouw verstrikt raken, wat op een akelige manier symboliseert wat er in hun hoofd gebeurt. Ook in deze film draait het om het naderende einde, waarbij er niks anders gedaan kan worden dan hulpeloos toekijken.