Het Weekend van Cine met Timna, Luuk en Eline

LvH: ‘Thank Xenu, het is weer weekend! Al is het verschil tussen weekdagen en het weekend dusdanig arbitrair voor me geworden, dat deze rubriek voor mij het voornaamste ijkpunt is geworden van het begrip “weekend”. But enough about me, hoe hebben jullie de afgelopen tijd weten te vullen?’

TR: ‘De dagen beginnen ook in het Gooi steeds meer in elkaar over te vloeien. Me tegen het weekend van Luuk en Eline aan bemoeien, is inmiddels een beetje het ijkpunt in de week geworden. Dan weet ik tenminste dat het weekend is. Inmiddels heb ik een klein copywrite klusje binnengesleept, dus naast solliciteren en zoeken naar nieuwe opdrachten, ben ik daar mee bezig. En ik kijk veel series. Ik heb afgelopen week Into the Night uitgekeken. Een Belgische serie waarin de zon een klein polarisatie-probleempje heeft en iedereen op aarde sterft bij zonsopgang. Een aantal vrij willekeurige mensen zitten in een vliegtuig en proberen de zonsopgang voor te blijven. Wat dat betreft ben ik lekker in het post-apocalyptische thema van vorige week blijven hangen. 

Vanavond staat hier Arrival op het menu. Persoonlijk vind ik dat een van de betere recente sci-fi films. Heb er een aantal jaar geleden een film-filosofisch paper over geschreven, dus ik ben mogelijk wat te veel geïnvesteerd in deze film. Over academische investeringen gesproken… Eline, kun jij al wat zeggen over jouw – zoals Luuk het vorige week noemde – queeste?’

ES: ‘Luuk! Timna! Ik heb bezig met het opzetten van een onderneming en daar gaat vooralsnog behoorlijk wat tijd en energie in zitten. Ik ben de hele week bezig geweest met onderzoek en interviews, heel tof, maar ook heel intensief. Ik kijk dus eigenlijk uit naar een rustig weekend. Eergisteren begon het weekend voor mij eigenlijk al, ik heb gisteravond een hele rits aan films/series gekeken. Een soort dark descent into Netflix madness, dat begon met Zombieland (een film waarvan het verbazingwekkend is dat ik die nog nooit had gezien. Daarna heb ik (denk ik) drie films gezien die allemaal zo weinig indruk maakten dat ik alleen nog gezichten en vage plotomschrijvingen kan geven. De eerste twee films waren sowieso rampenfilms, iets met de lucht die te heet is en een waarin er een ziekte is ergens (lekker actueel). De laatste was een indie film met Jessica Alba als verlegen rekenwonder. Denk ik. Oh Timna! Ik heb ook Into The Night gezien! In een keer uitgekeken waardoor het ook een beetje aanvoelt als een fever dream. Ik realiseer me nu dat het overgrote deel van alles dat ik gekeken heb toch onder de noemer “rampscenario” te scharen valt en momenteel totaal geen indruk maakt. Ik krijg het tegenwoordig wel Spaans benauwd bij alle scenes waarin mensen lekker in restaurants zitten te eten, elkaar handjes schudden of in een drukke metro staan. Oh, de horror!’

LvH: ‘Het gaat nog héél interessant worden hoe het horror-genre zich gaat ontwikkelen naar aanleiding van deze pandemie. En hoe veel bestaande films opeens angstaanjagend worden in de huidige context. De associatie met bijvoorbeeld Shivers en Rabid van David Cronenberg (en Videodrome, The Fly, eXistenZ, hell, vrijwel het alle body horror uit zijn oeuvre) is snel gemaakt. Laten we hopen dat we het worst case scenario weten te ontlopen als er een medicijn of vaccin gevonden wordt. Ik heb gelukkig wel meer vertrouwen in de medische wetenschap die wij hebben dan in een zeker fictief personage die meende met een griepvirus te kunnen rotzooien. Maar toen ik onlangs bijvoorbeeld van mijn ouders hoorde dat een vriend van hen op de vingers werd getikt door het verzorgingstehuis waar hij zijn vrouw bezocht omdat hij haar een aai over haar wang had gegeven, voelde het heel dubbel. Ik kan me aan de ene kant heel goed voorstellen hoe verdrietig het is dat dit eigenlijk niet meer mag. Aan de andere kant dacht ik meteen aan deze scène uit 28 Weeks Later.

Een fikse hoeveelheid culturele bagage is wat dat betreft niet altijd een voordeel: je tovert zo gemakkelijk uit je geheugen rampscenario’s uit dingen die je hebt gezien, dat je je paranoia telkens een uitgebreid brunchbuffet voorzet.

Maar goed, het eindeloos binnen moeten blijven en het ietwat hevig fluctuerende dag-nachtritme zorgden er wel voor dat ik in de juiste mindset ben voor What We Do in the Shadows, de spin-off serie die volgt op de hilarische komedie uit 2014 van Taika Waititi. Ik was een beetje huiverig om ermee te beginnen aangezien een Amerikaanse spin-off van een niet-Amerikaanse serie zelden goed uitpakt. Toen in de derde aflevering de ondode protagonisten een gigantische weerwolf wisten te verslaan met een piepend hondenspeeltje, lag ik echter een kwartier in een deuk en was ik om. Dat Waititi en Jemaine Clement zelf de touwtjes in handen hebben is waarschijnlijk de doorslaggevende factor: die typische Kiwi-humor is onweerstaanbaar en moeilijk te kopiëren. Het is in ieder geval dankbaar binge-materiaal. Ook voor mensen die niet zo van horror houden een aanrader, Timna ;)’

TR: ‘Oeh, top Luuk. Die gaat weer op het lijstje. En spannend Eline. Als ZZP’er kan ik het ondernemen echt alleen maar aanraden. Zelfs nu het even allemaal tegenzit en ik me ook best wel zorgen maak soms, ben ik toch ook nog steeds heel blij met de zelfstandigheid en vrijheid die het me geeft. Ik kan dan ook alleen maar zeggen: ga er voor! 

Wat betreft films, series en corona is het inderdaad heel vervreemdend wat er met je gebeurt als kijker. Net als Eline merk ik dat ik angstscenario’s zie in groepsscenes. Die gaan overigens gepaard met jaloezie. Want als ik op mijn schermpje mensen naar een concert, kroeg of bioscoop zie gaan, word ik er keihard mee geconfronteerd hoe erg ik dat allemaal mis. Ik weet ook nog steeds niet of en hoe ik na 1 juni naar de film ga. Hoewel ik mezelf best wat vrijheid permitteer als het gaat om sociale contacten – op redelijke afstand en met niet meer dan vier, wat al snel toch minder afstand en een man of vijf-zes wordt – merk ik dat ik het op straat alweer veel en veel te druk vind. Ik ben heel benieuwd hoe de bioscopen straks die dertig man gaan doseren, laat staan honderd. Maar bovenal hangt het af van hoe de bioscoopbezoeker zich vervolgens gedraagt. Want ik zie supermarkten en andere winkels echt wel hun best doen, maar het volk werkt ook steeds minder mee. Best pijnlijk om te bedenken dat wat dat betreft de meeste apocalyptische- en horrorfilmscenario’s het uiteindelijk bij het rechte eind hebben. Onze grootste vijand zijn we zelf. Hoog tijd dus voor wat zonniger zaken. Hoe ziet jullie weekend er verder uit?’

ES: ‘Ik ga me dit weekend volledig storten op Community. Ik heb het er al eerder over gehad in de Weekendtips volgens mij. Netflix heeft in april de hele serie (volgens mij wereldwijd) online gezet, met als gevolg dat een hele grote groep mensen de serie nu ontdekt. Super fijn, want ik probeer al jaren iedereen die ik ken zover te krijgen om de serie te kijken. Nu dus met iets meer succes dan voorheen, want het is eindelijk beschikbaar voor iedereen! Aankomende maandag worden we ook nog eens getrakteerd op een speciale table read met de originele cast (min Chevy Chase, die komt nooit meer terug denk ik), voor een goed doel. Ik ben erg benieuwd wat dat precies zal zijn, ik ben ook begonnen met een nieuwe podcast genaamd The Darkest Timeline, gehost door acteurs uit de serie: Joel McHale en Ken Jeong. Geen idee of het wat is, daar vertel ik volgende week denk ik meer over. Voor de rest zit ik voornamelijk binnen achter de computer voor wat onderzoek, en is zondag een uitgelezen kans om weer even in de tuin te werken. Luuk?’

LvH: ‘Ik moet dit weekend weer even jagen en verzamelen, verder ben ik van plan om naast What We Do In The Shadows te bingen nog wat vooruit te werken aan de Animonday. Daarvoor moet ik eigenlijk de Scooby Doo prequel Scoob gaan kijken, en/of Trolls World Tour, aangezien beide films hebben gezorgd voor een fikse ruzie tussen bioscoopketens en distributeurs. Maar wellicht stel ik dat even uit voor een editie met alleen maar goed nieuws, animatie is wat dat betreft ontzettend geschikt om toch een productie te kunnen realiseren terwijl iedereen op afstand werkt, dus valt er gelukkig ook weleens wat leuks te vermelden. Het blijft een menselijk drama zoals in elke sector, maar veel animatoren hebben hun werkschema prima kunnen aanpassen. Daarnaast moet ik misschien ook maar wat planten aanschaffen, veel van mijn Kaboom-kompanen wisten onlangs tijdens een Zoom-sessie te pronken met hun nieuwe plantbuddies. Ik heb geen groene vingers, maar ik kan het altijd proberen. De kans is aanwezig dat ik anders een duif adopteer: een paar duiven zijn volgens mij aan het scouten of ze een nest in mijn kozijn kunnen bouwen en normaliter is mijn eerste gedachte: “Zout op, patatkippen!”. Maar vanmiddag heb ik vijf minuten gefascineerd naar een koerende duif gekeken dat voor mijn raam aan het flaneren was. De kans dat ik een coole samurai/koning van de underground zou worden a la Ghost Dog of The Bowery King als ik duiven ga houden is nihil, de kans dat ik een soort Bert zou worden is een stuk groter. Dus, plant-tips anyone?’

TR: ‘De gave van groene vingers is echt aan mij voorbij gegaan. Ik ben allang blij dat ik een cactus in leven kan houden. In het kader van quarantainegbingo hebben de verkering en ik wel de tuin onlangs een beetje opgekalefaterd. Nu ligt daar dus gras… Maar veel groener dan dat wordt het ben ik bang niet, haha. Die nieuw ontdekte voorliefde voor ornithologie  herken ik dan weer wel. Bij mij in de tuin is het een komen en gaan van duiven, mussen en een incidentele bonte specht. Vroeger moest ik daar niets van weten. Sterker nog, ik heb ooit tot groot verdriet van mijn moeder in een puberale boos-op-de-wereld-actie een bonte specht de tuin uit gejaagd. En “die is nooit meer terug gekomen”, aldus mijn moeder op elke verjaardag, paasbrunch en andere gelegenheid waarop ze dat kon oprakelen. Maar inmiddels vind ik het wel leuk, al die buitenbezigheid. Ik ben dan ook wel aan het nadenken over een vogelhuisje o.i.d. voor de winter. En ik wil mijn tuin ook wat fijner maken voor de bijtjes. Misschien dat ik dat zo eens gaan doen. Het is nog vroeg dus hopelijk niet te druk. Dus ik ben richting het dorp voor een bijenkast. Fijn weekend lieverds!’

ES: ‘Luuk! Het is een sport geworden (onder de huisgenoten en buren) om alle vogels in onze tuin te spotten en een naam te geven. Toen ik klein was heeft mijn opa me ooit een verrekijker en een dik boek van Natuurmonumenten gegeven met daarin alle diersoorten in Nederland gegeven. Daar ben ik meerdere lentes en zomers zoet mee geweest, in een poging alle exemplaren uit het boek te spotten. Is me niet gelukt overigens, zo heb ik bijvoorbeeld de drie slangensoorten die Nederland rijk is nog nooit gezien. Kortom, aan vermaak in onze tuin geen gebrek. We hebben spechten, merels (mijn favoriet), kraaien, houtduiven, kool- en pimpelmezen, een winterkoning, Vlaamse gaaien, roodborstjes en een boomkruiper. Oh, en in de zomer komt de bosuil die in het Vondelpark woont af en toe langs om met hun jongen in onze bomen muizen te jagen (denk ik). Zoals je misschien wel merkt heb ik meer dan genoeg tijd gehad in mijn tuin. En wat betreft planten, ook daar heb ik inmiddels een grote verzameling van. Waar zoek je naar? Heb je veel zon in huis? Of moet het juist een plant zijn die met weinig zonlicht ook prima kan overleven? Ik heb wel wat tips voor je. Zal ik volgende week planttips voor beginners doen?’

LvH: ‘Dat klinkt goed, ladydude! En dat is ook weer iets om naar uit te kijken. Keep hanging in there folks en ik wens jullie allen een groen, gezond, gelukkig en gevederd weekend!’