Het Weekend van Cine met Luuk, Thierry, Dandyano, Paula, Julius, Theodoor, Sjoerd en Eline

LvH: ‘Howdy Ladydude! Voor deze editie van het Weekend van Cine doen we live verslag vanuit jouw eigen keuken a.k.a. Cine Party Central voor de Cine Winterborrel 2020: The Pizza Edition met vrijwel het gehele team. Die we ook met iedereen gaan schrijven! Woohoo!’

ES: ‘Ik ben er al bijna in geslaagd om een pizza zwart te laten worden in de oven, dus wat bij betreft nu al een geslaagd feestje. Ik hoop op een dikke kater morgen zodat ik lekker Ares kan kijken. Het is toch wel spannend om de eerste echte Nederlandse Netflix-productie te mogen verwelkomen. En het voordeel is dat ik geen hoge verwachtingen heb. Ik probeer daarmee niet Ares te beledigen, maar heb het over het algemeen niet zo op Nederlandse producties.’

LvH: ‘Ach, die pizza is nog goed te nassen hoor! Krokante rucola is de beste rucola. Ik ben wel benieuwd naar Ares, ik ga er helemaal blanco in. Ik heb geen trailers gekeken, geen voorbeschouwingen gelezen of zo. Ik pak het deze keer helemaal op jouw manier aan dus. En speaking of Ares, er zijn meer liefhebbers aanwezig vanavond. Zoals Dandyano!’

DZ: ‘Ares. Ik ga op tijd weg hier, want Ares. Michiel ten Horn is al jaren een belofte en lijkt in 2020 met verschillende klussen op Videoland in te lossen, wat van hem wordt verwacht. Alles hieraan schreeuwt binge en dat kan dus wereldwijd. Snel meer op Cine.’

ES: ‘Het gesprek is net aangekomen bij de vraag: ‘Hoeveel kinderen van zes zou je aankunnen in een gevecht? Hoeveel zou je er kunnen hebben? 100? 1000?’ Dit gaat een mooie avond worden.’

JK: ‘Ik kan me nauwelijks permitteren met een kater wakker te worden, want ik heb dit weekend nogal wat nakijkwerk te doen voor mijn nieuwe baan als hoofdredacteur van filmtijdschrift Schokkend Nieuws. Ik heb me ook voorgenomen dit jaar eindelijk eens serieus te beginnen aan mijn lijst met nooit-gekeken-klassiekers, dus als ik nog tijd overhoud ga ik misschien wel voor het eerst(!) kijken naar On the Waterfront, Field of Dreams of Rocky.’

LvH: ‘Ah, je gaat het weekend doorbrengen met zweterige Amerikanen, altijd gezellig. Wel jammer dat je de vraag ontwijkt, Julius. Zeker aangezien je altijd hier in de keuken fantaseert over de hoeveelheid ninja’s die je hier zou kunnen verslaan. Ik denk dat ik zelf wel meer informatie nodig heb voordat ik de vraag kan beantwoorden over agressieve koters. Zijn ze gezombificeerd? Besmet met het Rage Virus? Hebben ze net een kilozak Haribo gemainlined? Dat zijn wel bepalende factoren. Your thoughts on this, Eline?’

ES: ‘Ze hebben een hele middag in een ruimte opgesloten gezeten, met alleen maar snoep, ranja en hele drukke cartoons.’

JK: ‘Dan kan ik er, als ze allemaal tegelijk op me af komen, misschien vijftig in het gezicht trappen voordat ze me op de grond krijgen.’

PL: ‘Onderschat je de kracht van die koters dan niet heftig? Ik denk dat ze terug zullen stuiterballen, aan je benen zullen duwen en trekken en hups, voor je het weet, lig je onderuit — einde. Over eindes gesproken: ik kan niet wachten op de nieuwe aflevering van The Good Place: hoe zal het nieuwe afterlife er voor de mensen uit gaan zien? Ook ben ik het nieuwe seizoen van Grace & Frankie spaarzaam aan het bingen. Voorzichtig probeer ik het einde van het seizoen uit te stellen, vooral nu net bekend is gemaakt dat er nog maar één seizoen op zal volgen.’

ES: ‘Paulaaaaaa! Ik hou heel erg van The Good Place! Ik heb het er al een aantal keer over gehad in onze Weekendrubriek en het blijft voor mij een van de ontdekkingen van 2019 (ook al is de serie al drie jaar oud of zo). En de winterstop is EINDELIJK VOORBIJ, dus dit weekend weer lekker Eredivisie-voetbal. Maar ik gok dat de rest het daar niet over wil hebben vanavond, dus ik laat het hierbij. Voor deze week staat nog steeds Honeyland op het programma, en op donderdag vergezel ik een aantal expats naar een Cine Expat screening van For Sama in Cinecenter (waar ik ook werk). Ik heb van verschillende mensen begrepen dat het een behoorlijk heftige documentaire is, dus ik heb al wat zakdoekjes ingepakt.’

TS: ‘Om in te haken op de twee gesprekken die nu lopen: ik denk dat ik een kind of vijf aankan voor ze me tegen de grond werken. Ik heb mijn lengte mee, maar ik ben ook een vrij wankel persoon. Daarnaast wil ik Good Place-punten scoren, en ik denk dat ik die verlies als ik rucksichtlos kinderen neermaai. The Good Place is al jaren favoriet, en heb ik aan heel erg veel mensen aangeraden sinds het op de buis is. Maar ik ben oprecht benieuwd waar ze nu heen zullen gaan. Het nieuwe seizoen blijft me constant verbazen. Waar ik al wel uit ben is dat ik waarschijnlijk een fout bega door dit weekend met wat vriendinnen naar Dolittle te gaan. De recensies zijn niet mals. En ik ga ook nog naar een 4DX-voorstelling. Maar als liefhebber van schlock, die speciaal naar een andere stad was opgerezen voor een voorpremière van Cats, moet ik zeggen dat ik toch heel erg benieuwd ben.’

ES: ‘Ik hoop dat hij het voor zijn kinderen heeft gedaan. Robert Downey Jr. bedoel ik.’

JK: ‘Het is een interessante tijd voor slechte films.’

LvH: ‘Dolittle is blijkbaar een passieproject van Downey Jr., maar de recensies zijn vernietigend. Ik hoop dat het inderdaad een compleet ontspoord passieproject is, want het alternatief is dat RDJ een relapse heeft gehad nadat hij in een zwart gat belandde na zijn carrière als Iron Man en in een drugsroes zijn Wing Chun-skills heeft losgelaten op een kleuterklas, waarna hij deze film moest doen om de schadeclaims af te kopen.’

TV: ‘Pfoe, er was een tijd dat ik het maandelijkse abonnementsgeld voor mijn Pathé- of Cineville-pas er dusdanig graag uit wilde halen dat ik ook uiterst onaantrekkelijke meuk als Dolittle met alle plezier meepakte, maar ik geloof dat ik sinds kort mijn tijd waardevoller vind dan het maximaal haalbare uit je bioscooppas persen. Of misschien heeft dat er iets mee te maken dat je voor een filmperskaart (waarmee je ook gratis toegang hebt tot filmvertoningen) minder contributie betaalt en ik me recentelijk zelfs bij het als een krankzinnige trip geadverteerde Cats stierlijk heb zitten vervelen… Nee, ik denk dat ik me dit weekend lekker opsluit in mijn appartement om voor de tweede keer lekker door Deadwood te razen… fucking cocksuckers!’

SvW: ‘Gezelligheid op de Cineborrel die me al in de stemming brengt voor het IFFR. Daar ben ik voor het eerst in mijn filmcarrière jurylid, om de beste Nederlandse filmproductie te kiezen. Dit weekend is een stilte voor die storm, nog even even rust voordat elke dag uit louter film bestaat. Dat betekent wel nog een recensie van The Witcher schrijven, de met dank aan Piero Scaruffi net ontdekte Lil Peep grijsdraaien en het misschien toch aandurven om de Nymphomaniac-films te gaan kijken. Ik wil graag alles van Lars von Trier zien, dus die films moeten ook. En wellicht moet men pijn lijden als men iets moois wil zien?’

LvH: ‘Oeh, zullen we er van maken dat we in plaats van hypothetische zesjarigen, gaan inschatten hoeveel Lars von Trier we aan zouden kunnen? De vraag is alleen of hij nog terug zou vechten aangezien hij al zoveel jaar een compleet misantropisch wrak is. Ik zou dan graag een roedel zesjarigen inlijven en met behulp van een afgesloten ruimte, een oneindige hoeveelheid Haribo en ranja en een uitgekiende compilatie van afleveringen Superjail!, King Star King en The Happy Tree Friends een team LarsBashers opleiden. En terwijl de kleine knuistjes op zijn kruis inslaan, roep ik hem toe: “En dat is voor het casten van Shia Labeouf in Nymphomaniac! En die is voor die klunzige YouTube-filmpjes in The House That Jack Built! En dat heb je tegoed voor je nazi-bullshit!”‘

ES: ‘ Okay, kleine waarschuwing. Het is misschien beter om King Star King niet aan je kleine kinderen te laten zien. Het is behoorlijk lomp, om het maar even zacht uit te drukken. Ik heb totaal geen behoefte aan iets van Lars von Trier, ik ben die druktemaker wel een beetje zat. In plaats daarvan ga ik dit gesprek afsluiten en iedereen een fijn weekend en 2020 toewensen. Ook van iedereen van de redactie!’