Het Weekend van Cine met Hedwig, Luuk en Eline

ES: ‘Ik weet niet hoe, maar het is alweer vrijdag op een of andere manier. Dus…. weekend? Ik weet het ook niet meer allemaal. Luuk! Hedwig! Wat voor een week hebben jullie gehad? Hoe zijn jullie deze doorgekomen?’

HvD: ‘Tot afgelopen week had ik nog meer dan genoeg ritme, maar nu heb ik vakantie. Niet in Frankrijk, zoals gepland, maar stiekem kan je thuis ook prima lekker eten en trots zijn dat je pas om vijf uur in het zonnetje in de tuin van je eerste drankje geniet… en verder zo min mogelijk doen. Pas na bijna een week begon het een beetje te vervelen, al die vormeloze, doelloze dagen. Gelukkig kwam Fiona Apple toen tot mijn redding. Haar nieuwe album, Fetch the Bolt Cutters, zou pas in oktober uitkomen, maar Fiona voelde dat we haar nodig hadden. Het is natuurlijk allemaal gemaakt en opgenomen voor de huidige pandemie, maar het is met recht het eerste Corona-album te noemen: Apple is al jaren een halve kluizenaar, en nam de nummers op in (en met gebruik van) het huis in Venice Beach waar ze al jaren woont. Verplicht leesmateriaal: het profiel van Emily Nussbaum dat vorige maand in The New Yorker verscheen en het resultaat van de gesprekken die ze had met Rachel Handler, te vinden bij Vulture. 

‘Fetch the bolt cutters’ is iets dat het personage van Gillian Anderson zegt in The Fall. Een serie die mijn vader schijnbaar net ontdekt heeft, kwam ik achter tijdens een van onze nu-dagelijkse familie-Skype-calls. Hij dacht dat het ‘Dark en dan nog iets’ heette, en vertelde dat het ging over een man die vrouwen van zo ongeveer mijn leeftijd ombracht. ‘Niet zoveel hoor, tot nu toe pas drie’. Hij snapte geloof ik niet zo dat ik op het ogenblik juist niet zo’n zin heb in duistere dingen en dan vooral niet als er vrouwen zoals ik in afgemaakt worden. Al kan ik tegelijkertijd de nieuwe afleveringen van The Good Fight niet snel genoeg opslurpen. Seizoen vier opende met een aflevering waarin Diane wakker wordt in een wereld waarin Hillary de verkiezing gewonnen heeft. Kanker is genezen, van poolberen is er opeens een plaag. Maar er is niet alleen goed nieuws: zonder de vrouwenwoede die volgde op de verkiezing van Trump (woede die op het album van Apple ook in meerdere nummers doorklinkt – een nummer schreef ze naar aanleiding van de zaak Kavanaugh) ook geen #metoo – Diane moet opeens Weinstein verdedigen! 

LvH: ‘Dat interview met Fiona Apple waar onlangs ophef over was omdat ze onthulde dat Paul Thomas Anderson een lompe hork is had ik gelezen. Ik was zelf niet heel verrast, PTA maakt briljante films maar zijn obsessie met gebroken figuren voelt al heel lang als een soort psychoanalyse. Gelukkig lijkt Apple nu een stuk beter op haar plek te zijn. Anyhoo, afgelopen week dus. Maandag was de eerste online editie van Midnight Madness, het anarchistische, interactieve programma dat ontstaan is op het KLIK Amsterdam Animation Festival en nu onderdeel is van het Kaboom Animation Festival. Onder leiding van mijn partners in crime Mathijs en Tünde, respectievelijk vanuit Utrecht en Kilkenny hebben we met tussen de 60 en 70 animatiefans via Zoom een knus feestje gebouwd. Het was een mooie gelegenheid om uit te testen wat je allemaal kan in Zoom en dat is nog best wat. We hebben karaoke gezongen met vingerpopjes, animatoryoga gedaan, films gekeken, een knuffelworkshop gevolgd en er werd live getekend en geanimeerd. Het was heel fijn om veel vrienden te zien, te chatten en virtueel te omhelzen en het blijft natuurlijk een wonder dat je tegelijkertijd met mensen uit Californië, Ierland, Nederland en Oekraïne kan afspreken. Tegelijkertijd werd ik wel met m’n neus op het feit gedrukt dat ik al die lieve vrienden wie weet hoe lang nog niet in het echt een knuffel kan geven. Dat gaf er wel een bitterzoet randje aan. Om jullie nog wat mee te laten genieten van Midnight Madness is hier de fantastische short Opening Night. Jammer dat je net achter het net viste, Eline!’

ES: ‘Spijtig inderdaad, ik was de tijd even uit het oog verloren. De week vloog in ieder geval voorbij, zonder al te veel tijd achter een scherm. Heb uiteindelijk zelfs een taart gebakken! Een appeltaart! Ik! Het was wel even puzzelen, want er was geen enkele supermarkt die nog bloem had. Ik heb blijkbaar de bakhype een beetje gemist. Dan maar weer terug naar series en films! Het weer schijnt nogal wisselvallig te worden dus ik ga luisteren naar een paar vrienden die hebben aangegeven dat het nu toch echt tijd is om aan Ozark te beginnen. Daar zal ik maar gehoor aan geven. Ik moet heel eerlijk toegeven dat Jason Bateman + serieuze thriller me niet meteen aanspreekt, geef mij maar gewoon Jason Bateman + droge humor. Dat is wat hij het beste kan. Zo vond ik Game Night echt prima te pruimen, en die staat ook op Netflix! Over hype gesproken, hebben jullie ook de foto’s van de nieuwe Dune film gezien?’

HvD: ‘Huh? Wie zat me te bespioneren? Wie heeft verklapt dat ik er deze week achter kwam dat ik heel graag zou willen dat een bebaarde Oscar Isaac in een belachelijk hoekig pak me streng aan zou kijken? Ik ontken alles!

Maar ik moet zeggen: ik snap Eline wel, ik ben de laatste week ook meer aan het bakken dan aan het kijken. Molens hebben overigens nog volop meel, al heb je dan weer het probleem dat er 15 kilo wordt geleverd in grote zakken voordat je hebt bedacht hoe je dat dan gaat opbergen – ask me how I know. Ik heb zelf, geheel on-trend, mijn eerste twee zuurdesembroden gebakken de afgelopen week. Wie ook het bak- of kookvirus heeft gekregen (dat haast nog meer lijkt te heersen dan dat andere virus) kan ik van harte het YouTube-kanaal van Bon Appétit aanraden. Dat was altijd al leuk, maar nu geven de video’s een inkijkje in de thuiskeukens van de koks (of, want pietepeuterige New Yorkse appartementen, de keukens van hun ouders waar ze hun toevlucht hebben genomen). Het is soms wat rommelig, maar juist daarom fijn om nu te kijken.

Sowieso wordt er in quarantainetijd veel interessant intieme cultuur geproduceerd. Podcasts doen het niet zo goed qua luistercijfers nu zo weinig mensen nog hoeven te reizen naar hun werk, maar het is wel een ideaal medium om te experimenteren met deze nieuwe intimiteit. Bij The Next Picture Show werd aan het eind van een aflevering gezellig gekeuveld over hoe het eigenlijk ging; Reply All doet veel van de inbel-afleveringen waar ze altijd al goed in waren; Roman Mars van 99% Invisible keek eens goed rond naar de spullen in zijn eigen huis en Helen Zaltzman veranderde haar podcast The Allusionist in The Tranquillusionist, met uiterst kalmerende afleveringen; en Jon Lovett compenseert voor de afwezigheid van een publiek bij opnames van Lovett or Leave it door elke week een komiek uit te nodigen (tot nu toe Stephen Merchant en Guy Branum) om ad hoc constructieve kritiek te leveren op zijn grappen. 

LvH: ‘Ai, dat wordt knokken om Isaac, ladies. Of wordt het wellicht een Poe-lyamoreuze relatie, al dan niet met John Boyega in the mix? Ik wou aanstippen dat het me de afgelopen week opviel hoe thirsty mensen aan het worden zijn door de isolatie, maar eh, ik bewaar dat wel even voor de volgende editie van Het Weekend van Cine. Laat ik een duit in het dorst-zakje doen door te zeggen dat ik met veel plezier kijk naar de kookfilmpjes van Brad Leone van Bon Appétit, the lovable mook. Al wint Binging with Babish het wat mij betreft omdat die niet uit de koker komt van een multinational, maar door een average Schmoe uit de grond is gestampt.’ 

ES: ‘Right there with you Hedwig, je hoeft niks te ontkennen. We krijgen zelfs twee Dune-films, dus denk dat het helemaal goed gaat komen met de screen time van Isaac. Maar daar zullen we nog even op moeten wachten. Vraag me af hoeveel er overblijft aan nieuwe dingen voor ons om te kijken, met het uitstellen van verschillende releases, blijf ik maar vasthouden aan de dingen die ik ken. Waaronder Community. Ik heb de serie al wel bijna ‘af’ en zit momenteel ergens halverwege seizoen 5. Grappig om te merken hoeveel ik eigenlijk vergeten ben toen ik alle afleveringen voor het eerst zag. Ik heb seizoen 4 met moeite uitgezeten trouwens. Dit was het seizoen dat bedenker Dan Harmon de laan uitgestuurd was door NBC, en het is in alles merkbaar. Het lijkt wel alsof je een andere serie kijkt, zo’n dip in kwaliteit. In seizoen 5 keerde Harmon weer terug en doopte seizoen 4 om tot Gas Leak Year. Ik vergeet het seizoen met liefde!

Oh trouwens, nog een update van het Animal Crossing eiland, het Paas event (of zoals ze het in de game noemen: Bunny Day) is EINDELIJK voorbij. Weg met die stomme eieren (sorry, het zit me hoog) en weer lekker terug naar vissen, appels plukken, onkruid wieden, met mijn buren ouwehoeren en af en toe naar een eiland vliegen om spinnen te vangen. Ik haat spinnen maar die krengen brengen veel geld op en aangezien ik voor de rest van mijn leven in de schulden zit bij Tim Nook (Crook was toepasselijker geweest) blijf ik me over mijn angsten heen zetten. Money talks baby! Ik heb inmiddels al afscheid genomen van mijn minst interessante eilandbewoner: wannabe influencer Annabelle. Ik hoefde er eigenlijk vrij weinig voor te doen, ze wilde graag weg. Helemaal prima, DOEI ANA, MISS YOU NEVER. In haar plaats zijn er een aantal interessante lui bijgekomen. Een extravagant en flamboyant paard genaamd Florian, een houthakkende beer genaamd Grizzly (je verzint het niet), een wolf die Wolfgang heet (nog zo’n enerverende ontdekking) en een kakkerige leeuw genaamd Leopold (blijft me consequent cub noemen). Volgende missie: de reputatie van mijn paradijs opkrikken zodat de legendarische artiest K.K Slider (met zijn oneindige wijsheden) komt optreden. Ik ben dus nog wel even zoet met bruggen bouwen, onkruid wieden, bloemen planten en kraampjes op mijn eiland plaatsen. Wat ga jij nog doen Luuk?’

LvH: ‘Ah jeez, influencers! Ik merk dat ik vrijwel geen geduld meer heb voor mensen die op social media baarlijke nonsens uitkramen. Luister: iedereen zit in hetzelfde, krakkemikkige, lekkende schuitje. Iedereen heeft het moeilijk met de isolatie, verveling, onzekerheid en existentiële twijfel en dat geldt dubbel voor eenieder die een verhoogd risico loopt, laat staan voor de mensen die persoonlijk getroffen worden. Het minste wat we kunnen doen is ons gezond verstand gebruiken en geen van de pot gerukte conspiracy theories verspreiden. Ik moest me ontzettend inhouden toen een kennis beweerde dat “elke conspiracy theory wel een kern van waarheid bevat” en dat “er altijd twee kanten aan een verhaal zitten”. Bull. Shit. Als ik zeg: “De maan is een hemellichaam van steen en mineralen” en iemand anders zegt: “De maan is gemaakt van kaas.”, dan betekent dat niet dat de maan grotendeels uit steen bestaat met hier en daar een brok Delice de Claudia en snippers Pecorino. Daarnaast worden het merendeel van de conspiracy theories verzonnen en verspreid door partijen met schimmige tot voluit misdadige intenties. Elke medische wetenschapper ter wereld is zich uit de naad aan het werken om het corona-virus te doorgronden en de wereldbevolking ervan te redden, dus denk even na voordat je uitkraamt dat je tante Bep heeft uitgevonden dat je met een eetlepel baksoda bij de maaltijd je PH-waarde neutraliseert en zo virusvrij blijft. Sorry voor de rant, maar dat moest er even uit.’

HvD: ‘Nu voel ik me toch een klein beetje beschaamd over al mijn Instagram-stories van de afgelopen weken. Geen wetenschapsontkenning of samenzweringstheoriën, heus, maar of de foto’s van mijn eten of kat iets bijdragen aan de wereld betwijfel ik. Het zal wel komen omdat mensen behoefte hebben aan controle, vooral in zulke onzekere tijden. Een 5G-mast (of nou ja, “5G”-mast, want meestal wordt dat ding gewoon voor 3G en 4G en, om maar iets te noemen, communicatie met hulpdiensten gebruikt) in brand steken is stupide, maar het zal wel het gevoel geven dat je iets doet. Je kan ook gewoon yoga doen – en ja, dat noem ik vooral om trots te kunnen aankondigen dat ik vandaag voor de 28e dag op rij yoga heb gedaan (bijna klaar met de 30 dagen van Adriene!). Ik probeer die controle ook te vinden door binnen de huidige kaders zoveel mogelijk mijn normale leven te leiden. Dat betekent pubquizzen via YouTube en Zoom, samen film kijken met Google Hangouts op de achtergrond, en dat ik best wel bedreven ben geworden in het voorlezen van mijn petekindje via WhatsApp video-oproepen. Het bijkletsen met m’n filmpeeps… gaat eigenlijk nog net zoals vroeger. Ik woon in Eindhoven en meestal geeft dat nonstop #fomo, omdat zoveel filmdingen in Amsterdam gebeuren. Maar het is de paradox van deze tijd: anderhalve meter voelt opeens heel ver, maar de afstand tussen Eindhoven en Amsterdam lijkt opeens juist veel makkelijker te overbruggen!’

ES: ‘Ik ga vanavond ook een quiz doen! Ik ben benieuwd hoe dat gaat online, heb laatste ook Cards Against Humanity online gespeeld en dat ging prima. Overigens heb ik ook net kennis gemaakt met Yoga with Adriene, eens kijken of ik die 30 dagen ook kan volhouden. Zou yoga te combineren zijn met burpees?’