Dit zijn de films die je niet mag missen op het LIFF!

Het Leiden International Film Festival is al jaren het gezelligste filmfestival van Nederland. Tijdens deze editie geen gebrek aan grote voorpremières, met onder andere Shoplifters, Cold war, Beautiful boy en The old man and the gun. Controversiële hoogtepunten zijn er ook met Suspiria, Gräns en Lars van Triers The house that Jack built. Films die al veel aandacht hebben gekregen van de filmpers. Hoofdprogrammeur Nick Hortensius koos voor Cine daarom de minder bekende filmparels uit die je dit jaar alleen op het LIFF kunt zien en die je daarom niet mag missen!

Thunder road (Jim Cummings, 2018)

Een van de films uit onze American Indie Competitie waar ik erg enthousiast over ben is Thunder road. De gelijknamige short won een paar jaar geleden het prestigieuze Sundance Film Festival en is destijds ook op het LIFF te zien geweest in een van onze korte filmprogramma’s. Nu is er een speelfilm die een perfecte balans vindt tussen komedie, tragedie, absurditeit en oprechte emoties. Cummings is naast de regisseur van de film ook de hoofdrolspeler en schrijver van het script, dus je ziet echt zijn visie gerealiseerd worden, wat altijd een mooi aspect is van onafhankelijke films, waar er vaak minder ogen en geld meekijken. Hierdoor kunnen films nog zo eigen, gek, emotioneel en bijzonder zijn als ze zelf willen.

 

Profile (Timoer Bekmambetov, 2018)

In het originele en innovatieve Profile, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maakt een Britse journaliste een vals Facebookprofiel aan voor haar onderzoek naar de manier waarop IS vrouwen werft. Wanneer haar nepprofiel een extremistische recruiter aantrekt, krijgt ze de kans om het proces aan den lijve te ondervinden. De kans om het eindelijk te maken als journalist. Al brengt ze zichzelf met elk Skypegesprek opnieuw in gevaar. Een bijzonder spannend uitgangspunt, wat nog eens versterkt wordt doordat de film volledig van computerschermen gefilmd is.

 

Mademoiselle de Joncquières (Emmanuel Mouret, 2018)

Een van de laatste films die dit jaar bevestigd werd was dit fantastische kostuumdrama waar liefde, intrige, wraak en romantiek de boventoon voeren. De film ging namelijk pas in september in wereldpremière op het filmfestival van Toronto maar ik ben heel blij dat we de film toch naar Nederland hebben kunnen halen. De film is scherp, komisch en vooral heel erg Frans, en doet denken aan Dangerous liaisons. Wanneer de romance tussen een weduwe en een beruchte rokkenjager een onverwachte wending neemt, worden alle middelen tot wraak ingezet.

 

Smuggling Hendrix (Marios Piperides, 2018)

Films op filmfestivals hebben vaak de reputatie zwaar of deprimerend te zijn, dus ik ben altijd extra blij als ik een goede komische of luchtigere film zoals het Cypriotische Smuggling Hendrix vind. Het uitgangspunt is simpel: Jimi, de hond van hoofdrolspeler Yiannis, rent per ongeluk het Turkse deel van Cyprus in en omdat dieren officieel de ‘Buffer Zone’ niet over mogen steken moet Yiannis zijn hond proberen terug te smokkelen. De film is een knappe mix van komedie en drama, en laat tegelijkertijd de absurditeit van de politieke situatie op het eiland zien. Een perfecte festivalfilm dus, en terecht de winnaar van beste buitenlandse film op het festival van Tribeca.

 

Apostasy (Dan Kokotajlo, 2017)

Nadat de Jiddische film Menashe vorig jaar op intieme wijze een blik wierp op twijfels binnen het geloof als het samenkomt met het ouderschap en één van de hits van het festival was, heb ik dit jaar goede hoop dat Apostasy eenzelfde succes zal hebben. Wanneer de dochter van moeder Ivanna van haar wordt gescheiden omdat zij zich niet aan de regels van hun orthodoxe geloof houdt, krijgt Ivanna twijfels over ‘The Truth’, zoals de Jehova’s Getuigen hun geloof noemen. Moet ze haar overtuigingen opgeven in de naam van familie? Een indrukwekkend en intiem kijkje in de keuken van een gemeenschap die normaal gesproken niet verder komt dan onze voordeur.

 

Eighth grade (Bo Burnham, 2018)

Eighth grade was een van de eerste films die ik zag toen we gingen zoeken naar films voor deze editie van het festival, en ik wist gelijk dat deze film perfect bij ons zou passen. Het is een tragikomisch coming-of-age verhaal van een dertienjarig meisje (een fantastische rol van nieuwkomer Elsie Fisher) die thuis inspirerende YouTube-videos maakt, maar verder vooral een onzekere puber is die nog een week moet overleven van een op z’n zachtst gezegd moeizaam schooljaar. Komiek Bo Burham vangt in zijn indrukwekkende regiedebuut de tijdsgeest en het jong zijn zo goed dat het lijkt alsof zijn script rechtstreeks uit tienerdagboeken gehaald is. Komisch, authentiek en (pijnlijk) herkenbaar voor iedereen die jong is geweest: Eighth grade is een film om van te houden en was terecht een van de filmhits van dit jaar. Ik ben er trots op dat de film op het LIFF voor het eerst in Nederland te zien zal zijn.

 

The Green Fog (Guy Maddin, Evan & Galen Johnson, 2017)

Een filmfestival is vaak ook een plek om te ontdekken. Een plek om dingen te zien die zo anders, vreemd en bijzonder zijn dat je ze (helaas) eigenlijk alleen op festivals kan zien. We hebben dit jaar een heel programmaonderdeel gewijd aan films die op z’n zachts gezegd ‘lekker gek’ zijn, en The green fog heeft misschien wel het bijzonderste uitgangspunt.
Deze caleidoscopische collage is een ode aan San Francisco en één van de beste films aller tijden: Vertigo. Op verzoek van het San Francisco International Film Festival verzamelden filmmakers Guy Maddin en Evan & Galen Johnson fragmenten uit meer dan honderd films en televisieseries die zich in San Francisco afspelen, en creëerden daarmee een alternatieve versie van Vertigo. Het resultaat is een speelse film waarin af en toe wordt geknipt in dialogen, waarin Chuck Norris af en toe de rol van James Stewart overneemt en een groene mist af en toe de Golden Gate Bridge omhult.
Bonus: de filmervaring is het beste als je Vertigo al gezien hebt, dus die draaien we ook twee keer op het festival!

 

Au Poste! (Quentin Dupieux, 2018)

Een andere film in dit nieuwe programma is het Franse Au Poste!, van de koning van het absurdisme, Quentin Dupieux (Rubber, Wrong en Reality). De film speelt zich af op een politiebureau, waar een getuige verhoord wordt die ’s nachts een lijk bij de ingang van zijn flatgebouw heeft ontdekt. Wat een routineklusje had moeten zijn, leidt tot misschien wel de meest bizarre ondervraging in de filmgeschiedenis. De reconstructie van de avond wordt geregeld onderbroken door absurde figuren, zoals een slaapwandelende vrouw, een eenogige politieman en een orkestleider die zijn muzikanten in rode slip dirigeert. Een Engelse recensent omschreef het misschien wel het beste toen hij zei: ‘How can you prove you are innocent when the cops are crazy?’

 

Baraka + Matteo Myderwyk 

Naast voorpremières en films die alleen tijdens het festival in Nederland te zien zullen zijn maken speciale, eenmalige vertoningen een festival vaak nog extra bijzonder. Dit jaar hebben we onder andere een Beatles-avond met een double bill van Imagine en The yellow submarine, een feest geïnspireerd door de feesten in de Sorrentino klassieker La grande bellezza (het feest heet La Grande Fissa, met o.a. Joost van Bellen en DJ St. Paul), en we hebben een unieke ‘remix’ van anime-klassieker Akira, door de opkomende Brit GAIKA, die onder andere op Lowlands speelde. Maar mijn keuze hier valt op de prachtige documentaire Baraka, die we in samenwerking met Volkenkunde Museum in het museum zullen vertonen, met live begeleiding door de fantastische pianist Matteo Myderwyk. Matteo verzorgde vorig jaar één van de hoogtepunten van het festival door Fantastic planet te begeleiden, en dit gaat ongetwijfeld weer een prachtige ervaring worden.

 

Sorry to bother you (Boots Riley, 2018)

En als laatste (want anders blijf ik bezig) een van de meest eigenzinnige en vermakelijke films op het festival, Sorry to bother you. De film wordt vertoond in een gloednieuw programmaonderdeel, Bonkers!, waar we films die eigenlijk niet in een hokje zijn te plaatsen toch een hokje hebben proberen te geven. Cassius Green (niet toevallig uitgesproken als Cash is Green) is een dertiger met een uitzichtloze baan in een callcenter. Tot hij op een dag ontdekt dat hij ‘magische’ verkoopkrachten bezit. Plotseling stijgt hij naar de top van zijn bedrijf, dat alleen maar afgrijselijke diensten en producten levert. Cassius’ carrièreboost zet dus kwaad bloed bij zijn vriendin Detroit (Tessa Thompson), een activistische kunstenaar die lid is van een anti-autoritair collectief. Als zij samen met Cassius’ voormalig collega’s in staking gaat om loonsverhoging te eisen, wordt hij gedwongen een keuze te maken… De film combineert op fantastische wijze absurdistische humor met bijtende sociale satire en doet denken aan Get out en BlacKKKlansman. Een fantastische film, die vooralsnog alleen tijdens het LIFF in Nederlandse bioscopen te zien zal zijn.

Kijk voor het complete programma op www.liff.nl