Crawl

Mocht je het onzalige idee hebben naar Florida te verhuizen, dan zal Crawl je op andere gedachten brengen. Want wat gebeurt er in Florida? Een orkaan verwoest je stad en een alligator komt je huis in. Wil je naar buiten vluchten, blijkt je overstroomde straat vol te zitten met die beesten. Zo worden Haley (Kaya Scodelario) en haar vader Dave (Barry Pepper) slachtoffers van Florida.

Eerst met z’n tweeën in de kruipruimte. De alligator is te groot om onder de buizen door te komen waarachter Haley en Dave zich verscholen houden, dus voorlopig zitten ze veilig — maar die kruipruimte loopt vol water, dus op den duur zullen ze eruit moeten. Hulp van buiten? Politieagenten en plunderaars worden al snel alligatorvoer. Haley en Dave zullen zelf (mét hondje Sugar) hun weg omhoog moeten vinden, terwijl zowel het water als het aantal hongerige reptielen stijgt. Tussen de nagelbijtsequenties en goed getimede schrikeffecten door is er wat ruimte voor familiedrama: vader heeft dochter vroeger te veel onder druk gezet om te presteren. Zul je zien dat de vechtersmentaliteit die ze daaraan heeft overgehouden nu toch nog van pas komt. Ja, dat scenario van Michael en Shawn Rasmussen is bepaald niet vernieuwend, maar er zit geen grammetje vet aan.

Wel een paar ongeloofwaardige momenten. Nee, dat van al die alligators, daar gaan we mee akkoord; dat is gewoon het concept van de film. Maar dat Dave zijn gebroken been spalkt en vervolgens meteen kan lopen, of dat Haley slechts een oppervlakkige vleeswond overhoudt aan een gevecht met een alligator, dat is moeilijker te verteren. Dat Scodelario en Pepper zich vol overgave op hun rol storten maakt veel goed.

De woeste lucht vol regenwolken komt helaas duidelijk uit de computer; daar had meer tijd in gestoken mogen worden. De eveneens digitale alligators zien er echter prima uit. Regisseur Alexandre Aja is niet bang om zijn monsters al vroeg in vol ornaat te tonen, maar is verstandig genoeg om de beperkingen van CGI met schaduwen te verhullen. Aja heeft trouwens ervaring met waterroofdieren: in 2010 regisseerde hij Piranha 3D. Verwacht hier niet de lollige toon van die horrorkomedie. Crawl is een lekker ouderwetse roofdieren-en-rampenfilm, zoals ze in de jaren 70 aan de lopende band gemaakt werden. Maar dan een stuk strakker en spannender dan de meeste. En minder pretentieus: waar dit soort films vroeger regelmatig een boodschap over de plek van de mens in de natuur wilden overdragen, is Crawl er alleen maar in geïnteresseerd je 87 minuten lang op het puntje van je stoel te houden. 87 minuten! Wat een verademing! Dat je gewoon op tijd weer buiten staat om een biertje te doen met iemand die nog de trein moet halen. Heerlijk.