Cine goes Roffa! Wat je kan zien op het IFFR

Het is eindelijk weer zover! Het grote feest ter ere van de cinema barst weer los in Neerlands grootste havenstad. George Vermij kijkt al uit naar een copieus menu van vijf films per dag en tussendoor snel nog wat pizza en bier. Voor Cine wierp hij alvast een blik op het programma.

Het IFFR heeft altijd een lekkere mix van grote publieksfilms, de geijkte arthouse meesters en de echte obscure titels voor de hardcore cinefielen. Laten we met die eerste categorie beginnen. Van zwaargewicht Paul Thomas Anderson kan je Phantom Thread zien en dan ook nog eens tijdens een heel bijzondere screening. Het Rotterdams Philharmonisch Orkest zal de soundtrack van de film live spelen. Andersons nieuwste film gaat over een toonaangevende couturier in het Londen van de jaren 50. Hij valt op een jonge vrouw die zijn muze wordt, maar ook zijn leven overhoop gooit. Wat de film verder bijzonder maakt is dat het de laatste filmrol zal zijn van Daniel Day Lewis, als we de Ierse acteur moeten geloven.

Voor liefhebbers van grote genrefilms is Guillermo del Toro’s The Shape of Water verplichte kost. Sally Hawkins speelt een stomme schoonmaakster die werkt op een geheimzinnige legerbasis. Daar ontdekt ze een vreemd monster waar experimenten mee worden uitgehaald. Verwacht een typische Del Toro-film die visueel overdondert en waar fantasie, horror en een humanistische boodschap samenkomen.

Zoals je al in een stuk van Wilco kon lezen heeft Lady Bird de beste score ooit op Rotten Tomatoes. Of de hype terecht is kan je tijdens het festival bepalen. Greta Gerwigs tweede film draait ook op het IFFR en is een coming of age relaas over een meisje in het Californische Sacramento met een sterke hoofdrol van Saoirse Ronan.

I, Tonya moet het ook hebben van een veelzijdige actrice. Margot Robbie speelt kunstschaatsster Tonya Harding die haar white trash achtergrond probeert te ontstijgen door haar talenten op de ijsbaan. Haar weg naar de top wordt echter versperd door veel obstakels. Craig Gillespie’s film is gebaseerd op het beruchte schandaal dat Amerika wakker schudde en vermengt realisme, fantasie, humor en tragiek tot een vermakelijk maar ook confronterend geheel. Robbie is daarbij de spil en overtuigt als een underdog die niet altijd even sympathiek is, maar respect afdwingt door haar vastberadenheid.

Naast deze grote titels is er natuurlijk genoeg ruimte voor arthouse-meesters. IFFR-coryfee Philippe Garrel is vertegenwoordigd met L’amant d’un jour. De Argentijnse cineaste Lucrecia Martel is weer terug met een ambitieuze bewerking van Antonio Di Benedetto’s cultroman Zama. Tsjechische meesteranimator Jan Švankmajer verrast ons met de lange surrealistische film Insect.

En dan is er ook nog Hong Sang-soo die ooit een Tiger-award won en sindsdien is uitgegroeid tot een internationaal gerespecteerde filmmaker. Elk jaar is er wel een film van hem te zien in Rotterdam en deze editie is dat The Day After. Hong Sang-soo’s oeuvre doet aan Eric Rohmer denken, met zijn creatieve figuren die verwikkeld zijn in romantische twijfels. Hij onderscheidt zich door een wrangere ondertoon waar de zwakheden van zijn personages soms pijnlijk zichtbaar worden, maar tegelijk ook herkenbaar zijn.

Het IFFR heeft ook weer een oud programmaonderdeel uit de kast gehaald! Rotterdämmerung was het bloedige en extreme feest van de genrefilm tijdens voorgaande jaren en is nu back with a vengeance! Dit jaar kan je griezelen met zombies uit Frankrijk in La nuit a dévoré le monde. De hypergestileerde en door gialli geïnspireerde cinema van Hélène Cattet en Bruno Forzani kan je bewonderen in Laissez bronzer les cadavres. En uit Zuid-Korea komt The Villainess waar ultrageweld en sierlijkheid samenkomen in een verhaal over een vrouwelijke huurmoordenaar die zich al knokkend en schietend een weg baant door de onderwereld.

Tot slot nog wat aandacht voor films waar muziek centraal staat. Het Scopitone programma biedt unieke muziekdocumentaires en dit jaar kijk ik erg uit naar Here to be heard. De film gaat over de legendarische feministische punkers The Slits die de scene opschrikten met hun mengeling van hoekige reggae en vrouwelijke energie.

Als iemand die vroeger vaak uitging in Rotterdam is de docu Nighttown over de gelijknamige concertzaal ook verplichte kost. De film belooft unieke archiefbeelden van Johnny Cash en Nirvana te laten zien. En als we het dan toch over zelfdestructieve rockiconen hebben is er ook nog Nico, 1988. Een ongewone biopic over de legendarische chanteuse van The Velvet Underground die ook prachtige soloplaten heeft gemaakt. De film volgt haar aan het einde van haar carrière, toen ze kampte met drugsverslaving en de tol van een compromisloze rock & roll lifestyle.

Cine is er natuurlijk bij in Roffa en zal je tijdens het festival op de hoogte houden met postcards en recensies. Wij hebben er zin in! Tot op het festival!