Cine Expo: Intimate Audrey

Audrey Hepburn wordt vooral geassocieerd met de grootse films waar zij in schitterde. Die zijn nu onvergetelijk grotendeels dankzij haar sprankelende verschijning: Breakfast at Tiffany’s, Roman Holiday, Sabrina, Charade, My Fair Lady… Maar Audrey Hepburn was zoveel meer dan slechts een prachtig stijlicoon met een verpletterende acteergave. Ze was niet slechts een beroemdheid; ze was een waar mens met het hart op de juiste plek. De tentoonstelling ‘Intimate Audrey’ (te zien in de Beurs van Berlage t/m 31 januari 2020) is samengesteld door haar zoon Sean Hepburn Ferrer ter ere van haar negentigste geboortedag. Sean Ferrer is haar oudste zoon uit haar huwelijk met de acteur Mel Ferrer, en naar eigen zeggen de ‘rots in haar branding’. In 1993 overleed Audrey Hepburn op 63-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Ferrer beheert sindsdien haar nalatenschap en organiseert tentoonstellingen over haar leven. Het is de eerste keer dat deze tentoonstelling in Nederland te zien is, nadat deze eerder vertoond werd in haar geboortestad, Brussel.

Zoals de titel al doet vermoeden geeft de tentoonstelling een intiem inkijkje in Audrey Hepburns persoonlijke leven en persona. ‘Intimate Audrey’ laat de menselijke kant van Audrey zien aan de hand van honderden niet eerder gepubliceerde familiefoto’s, humanitaire en persoonlijke geschriften, interviews, haar eigen kleding en de kleding van haar kinderen, modetekeningen, accessoires, en nog veel meer persoonlijke attributen en memorabilia. Je loopt door de tentoonstelling alsof je door een familiealbum bladert of door haar leven wandelt. Om die reden zijn er ook geen of nauwelijks bijschriften te vinden. Zo leer je Audrey kennen en herwaarderen op een manier die voorheen onbekend was voor velen.

© Twycer / www.twycer.nl

De focus van de tentoonstelling ligt hiermee volledig op de vrouw, en niet op het icoon. Audrey als dochter van een Nederlandse barones en Engelse zakenman, geboren in Brussel en opgroeiend in Nederland. Audrey als moeder van twee zoons. Audrey als balletdanseres, zowel op de bühne als dansend door het leven. Maar dit was niet altijd het geval, want ook de oorlogsjaren bracht zij door in Nederland; iets dat haar naar eigen zeggen ‘voor het leven getekend heeft’. Audrey als balletstudente in Londen vanaf 1948. Audrey met een hertje als huisdier. Audrey die een grote pan spaghetti al pomodoro, haar lievelingsrecept, staat te koken. Audrey als ambassadeur van Unicef en voorvechter van kinderrechten.

Natuurlijk mag ook haar acteercarrière niet vergeten worden; iets dat net zo goed haar leven gevormd heeft. Ze brak door nadat zij een stewardess speelde in een KLM-reclame. Haar cultstatus verwierf ze echter pas met de klassieker Breakfast at Tiffany’s. Maar hoe vaak zij ook versierd werd met de duurste accessoires, gehesen werd in de meest delicate jurken, en hoeveel prijzen zij ook in de wacht heeft mogen slepen (de laatste was een BAFTA Lifetime Achievement Award in 1992); zij is ogenschijnlijk altijd ‘normaal’ gebleven en ze heeft zich nooit op laten slokken door alle faam en glamour. Ze bleef bescheiden. Begaan met de wereld. Begaan met haar kinderen. En dat is een hele prestatie. Toen zij de BAFTA in ontvangst nam, zei ze: ‘Ik heb geleerd dat het onbeleefd is om de aandacht op jezelf te vestigen. En om nooit ofte nimmer een poppenkast van jezelf te maken.’

Tegenover deze persoonlijke aanpak van de expositie ontbreekt de kritische noot die een vollediger beeld had kunnen geven. Haar zoon en ‘curator’ Sean bedeelt zichzelf een eigen hoofdstuk toe in haar levensverhaal en bekroont deze jaren als ‘de gelukkigste van haar leven’. Het huwelijk tussen zijn ouders wordt geïllustreerd met Audreys bruidsjurk (die wordt omschreven als ‘simpel’, terwijl het een prachtig minimalistisch ontwerp is van Pierre Balmain, maar dat terzijde), foto’s en hun trouwringen. Zijn geboorte, een voor haar ‘levensveranderende gebeurtenis’, komt ruim aan bod met zijn doopjurk en wiegje, en de allereerste familieportretten die zijn geschoten door Richard Avedon.

© Twycer / www.twycer.nl

Ook is hij vast niet geheel per ongeluk zijn halfbroer Luca Dotti, waarmee hij al sinds Hepburns dood ruziet over haar erfenis, bijna vergeten op te nemen in haar levensverhaal. Een paar schamele foto’s zijn het enige bewijs van zijn bestaan. Net als haar liefdespartners na zijn eigen vader: de negen jaar jongere Italiaanse psychiater Andrea Dotti, en de Nederlandse acteur Robert Wolders. Beiden zijn in deze tentoonstelling nergens te bekennen. Hij wil aan de wereld laten zien hoe zíjn moeder was, en van niemand anders. Dit alles wekt het vermoeden dat deze tentoonstelling een middel is voor Sean om zijn moeder opnieuw toe te eigenen, nadat zij wellicht meer in beslag werd genomen door nieuwe huwelijken, kinderen en de filmindustrie dan hij graag had gezien. Dit blijft in ongewis.

Maar deze tentoonstelling is absoluut een aanrader voor ieder die van Audrey Hepburns films houdt. ‘Intimate Audrey’ geeft een uniek perspectief op haar leven, (kleding)kasten en (foto)boeken. Een genot dus voor ware fans van deze iconische actrice. Maar ook voor degenen die niet zo dol zijn op haar films, is het een verademing en inspirerend om te kijken naar het leven van een vrouw die zo sterk en tegelijk zacht, rechtvaardig doch empathisch voor allen, en bloedmooi doch zo bescheiden was.

Kun je geen genoeg krijgen van Audrey? Dan heb je geluk, want er wordt een heuse ‘Audrey special’ georganiseerd bij LAB111 en The Movies in het kader van deze tentoonstelling. In januari en februari 2020 vertonen zij maar liefst negen van haar meest geliefde klassiekers: Roman Holiday, Sabrina, Funny Face, Love in the Afternoon, Breakfast at Tiffany’s, Charade, My Fair Lady, How to Steal a Million en Two for the Road. Gaat dat zien! 

De tentoonstelling Intimate Audrey is nog t/m 31 januari 2020 te zien in de Beurs van Berlage.