Cats: op zoek naar Kattopia

Het is een klassiek verhaal voor een kinderfilm: een verloren ouder, een zoektocht naar een paradijs. Maar waar Bambi, Nemo en Platvoetje weten te emotioneren, speelt Cats: op zoek naar Kattopia in op de schuldgevoelens van de grijze kater Banjer, die zich een slechte ouder waant. 

De hoofdpersonages van de film zijn Banjer, zijn zoontje, een rode kitten genaamd Raf en Ara de ara. Banjer is een luie grijze kater, die sinds hij een keer als kitten in de vrieskou terechtkwam, niet meer buiten is geweest. Hij is zelfs zo lui, dat hij niet snapt dat zijn zoontje er vandoor kan gaan.

Rafs moeder is toen hij pas geboren was uit het raam gevallen: sindsdien vertelt Banjer het verhaal dat zijn moeder in Kattopia is. Kattopia klinkt als een paradijs voor katten. Een plek waar alle katten lief zijn, met elkaar spelen en de tijd van hun leven hebben. En dan is zijn moeder daar ook nog eens. Waarom zou Raf níet naar het paradijs willen? Na de ontmoeting met Ara raakt Raf geïnspireerd: ‘Zou ik ook kunnen vliegen?’, denkt hij. Hij bouwt een vlieger en lanceert zichzelf vanuit het appartement naar de plek waar Kattopia zou liggen. 

Een heel groot gedeelte van de film denk je: oh jee, arme Raf. Die is op zoek naar een plek die er niet is. Een spirituele verwoording: een soort hemel voor katten, omdat de waarheid te hard is. Maar nee, Kattopia lijkt echt te bestaan. Lijkt, want onder een meer zet een losgeslagen ‘kunstenaar’ dieren levend om tot mal. Deze kunstenaar voegt overigens, behalve de mens als vijand en een kritische blik op de kunstenaar als saboteur, niet erg veel toe aan het verhaal.

De kunstenaar vangt Raf, maar Banjer en Ara zijn natuurlijk net als in Nemo allang op zoek naar de verloren zoon en komen hem redden. Raf, Banjer en Ara komen deze film allerlei dieren tegen: van ganzen, tot gekke apen en geiten. Steeds weer helpen de dieren elkaar en zit de mens maar wat in de weg. Maar wie redt nou wie? Want plots lijkt het alsof Raf zijn vader moet helpen uit de benarde situatie die Banjer stiekem zelf heeft veroorzaakt en waar hij schuldig voor is.

Vlak voor het einde is het moment dan eindelijk daar: Kattopia blijkt dan toch echt te bestaan. En na een vreemde tocht in een kunstwerk, zijn Raf, Banjer en Ara in Kattopia. De groene vallei, vol met bloesembomen waar uiteraard katten in hangen. Raf geeft een andere kitten een kopje en even wanen Banjer en Raf zich in het paradijs. Ze worden omringd door andere katten. 

Eindelijk, dacht ik, ik had wel meer katten verwacht in een film die ‘Cats’ heet. Maar de illusie van het paradijs duurt niet lang. Als de avond valt, realiseert Raf zich ineens: ik heb hier niet gevonden wat ik zocht. En ook Banjer lijkt hier niet gelukkig.

Met een anticlimax eindigt de film in het kattenparadijs. Banjer gaat terug naar zijn veilige bestaan in de flat, ‘tante’ Ara fladdert er wat achter aan. Raf leek eerder nog te beseffen dat het einde oefening is: mama is niet meer. Maar wacht: Banjer heeft haar toch alleen zien vallen? En dus rent Raf er vandoor, voor een ogenschijnlijk eindeloze zoektocht naar zijn moeder. Waar naartoe, dat weet hij niet. Alleen dat de kans bestaat dat zijn moeder dáár wèl is. En waar Raf noch de kijker klaar is voor afronding, sluit de film met een open einde vol spirituele nonsens. ‘Kattopia zit in ieders hart. Het gaat om loslaten…’

Cats: op zoek naar Kattopia werd geregisseerd door Gary Wang, een Chinese internetondernemer die binnenliep met een videosharingdienst en in 2013 Light Chaser Animation Studios op heeft gericht. Cats: op zoek naar Kattopia is zijn derde film in net zoveel jaar. Dat is best indrukwekkend, maar alhoewel de animatie redelijk overkomt, zijn de katten zelf niet goed vorm gegeven: hun ogen kloppen bijvoorbeeld niet. Ik heb op een bepaald moment een paar minuten alleen geluisterd in plaats van te kijken toen ik er genoeg van kreeg. Voor de animatie hoef je hier niet naartoe en het is maar de vraag of de zweverige boodschap aan kinderen besteed is.