Het voormalige Oostblok is misschien niet de plek die je associeert met horrorfilms. Toch konden ze achter het ijzeren gordijn niet nablijven toen eind jaren zestig heksen en de duivel de bioscoopzaal weer binnen waren geslopen in de...
Tegenwoordig vallen films bij voorkeur met de deur in huis. De edele kunst van de openingscredits lijkt een relict uit de vorige eeuw. In Deep End besnuffelt de camera uitgebreid de gammele fiets waar het hoofdpersonage opspringt en...
In de jaren 50 en 60 kon David Lean niet in de buurt van een camera komen of de Oscars en dollarbiljetten vielen uit de lucht. Met films als The Bridge on the River Kwai, Lawrence of Arabia...
In de laatste scène van The Conversation beweegt de camera langzaam van rechts naar links en weer terug. Het is de lijzige beweging die ook een beveiligingscamera maakt en de ultieme vernedering voor afluisterexpert Harry Caul. De voyeur...
Als eenzame wees fantaseert David er flink op los. Zou hij het legendarische en almachtige kind van de maan zijn? Een mysterieus instituut lijkt zijn vermoedens te bevestigen. Voor Agustí Villaronga was Moon Child een ambitieuze mislukking. Deze...
De verrassende Britse inzending voor Cannes in 1974 was José Ramón Larraz’ beklemmende Symptoms die daarna al snel in de vergetelheid raakte. In de dromerige openingsscène schijnt er zonlicht door de bomen van een duister bos. Idyllisch, maar ook...
Iedereen kan zich hem nog wel voor de geest halen: die ene irritante klasgenoot die goed was in echt alles. De hoogste punten van de klas, van sport tot algebra. De meisjes waren gek op hem, de jongens...
Het mooiste moment in The Hunger zit ergens vooraan in de film. David Bowie speelt John, een mooie, charismatische cello spelende man die in een imposant appartement hartje Manhattan samenwoont met zijn geliefde Miriam, gespeeld door Catherine Deneuve...
De Zweden zijn rossige, bonkige kerels die stevige films maken. De camera losjes op de schouder, de acteurs dicht op de huid: zeemansretoriek. De door weer en wind verweerde stijl contrasteert sterk met de gevoelige inhoud. De debuutfilm...
Mexico is waar de Amerikaans droom naartoe gaat om te sterven, zo blijkt uit Sam Peckinpahs persoonlijke en tijdloze meesterwerk Bring me the Head of Alfredo Garcia (1974). De film draait om scharrelaar Bennie (een briljante Warren Oates). Hij...
William Friedkins To Live and Die in L.A. is zo’n typisch product uit het Reagan-tijdperk. Denk stoere powerballads, blitse zwarte ferrari’s en overdaad uitgespeld in grote fluorescerende neonletters. De film werd gemaakt in 1985, tijdens de hoogtijdagen van...
Je denkt dat ze het net zal halen. De film is immers pas net tien minuten onderweg en dit is Juliette Binoche. Die cast je niet om haar vervolgens in een van de eerste scènes net niet op...
