Bodkin Ras #NFF2016

Regisseur Kaweh Modiri laat in zijn eerste speelfilm realiteit en fictie dwars door elkaar lopen. Dat is een interessant gegeven – en met een dergelijke gender-bender springt hij ook direct boven het gros van de films op het Filmfestival uit. Helaas is de kijkervaring niet zo goed als de voorbode. Bodkin Ras komt niet helemaal uit de verf.

In Bodkin Ras wordt fictieve hoofdpersoon Bodkin als het ware in een bestaande omgeving gedropt. Hij is op de vlucht voor de politie na een inbraak die helemaal fout is gelopen – en komt lopend door de bossen (vanuit Nederland?) aan in het Schotse dorpje Forres. Hij besluit daar te blijven, zonder dat echt duidelijk wordt waarom. Het is een dorpje zoals er zoveel zijn: volksbuurten, iedereen kent iedereen, nog nooit een vluchteling gezien, en veel alcohol. Modiri zoomt op dat laatste aspect ook enorm in. In zijn keuze voor echte mensen in de cast heeft hij zijn oog laten vallen op een select groepje outsiders – die hun dagen vullen met opzienbarend alcoholgebruik, drugs, werkeloosheid en meer van zulks. Dat Forres ook ‘normale’ mensen herbergt komt in het verhaal niet echt naar voren. Een terechte vraag uit het publiek na de film over het misbruik maken van deze personages werd door Modiri ontkennend beantwoordt, maar wat mij betreft is dat wel degelijk zo.

We volgen Bodkin in zijn ontwikkeling in Forres terwijl hij probeert te integreren, onderdeel te worden van die hechte maatschappij. Hij vindt een blond rebels meisje, gaat aan het werk bij de grootste alcoholist van allemaal (die overigens helemaal is opgebloeid na het verschijnen van de film, wat fantastisch is om te horen natuurlijk) en probeert thuis te vergeten. Wat opvalt is dat het verhaal van Bodkin te weinig diepgang heeft om echt te boeien, en je realiseert je dan ook achteraf dat het verhaal zonder hem niets zou missen – misschien zelfs wel interessanter zou zijn geweest. Een documentaire over het leven in Forres – maar dan vertelt over beide zijden van de maatschappelijke ladder – had me boeiender geleken.

Bodkin Ras is daardoor uit balans. Al is de film goed gemaakt, en is het duidelijk dat Modiri een eigenzinnige kijk heeft op films maken, en daarbij geen concessies doet. We zijn benieuwd hoe de rest van zijn oeuvre vorm zal krijgen in de komende jaren.