Animonday: Cinedans 2021

Aankomend weekend nog niets te doen? Bouw thuis een dansfeestje! Het Cinedans festival helpt je daar graag bij. Van 26 t/m 28 maart geniet je van een divers programma aan dansfilms. Ook de animatieliefhebbers onder ons kunnen hun hart ophalen. Ga in het programma zeker op zoek naar deze korte geanimeerde films over passievolle dans of juist niet willen dansen.

In haar film No, I Don’t Want to Dance (2019) snijdt Andrea Vinciguerra een onderwerp aan dat nog nooit besproken is – in tegenstelling tot vele andere sociale en politieke problemen. Het gevaar van dansen wordt duidelijk onderschat, zo laat zij in haar kleurrijke en humoristische stop-motion short met stoffen poppetjes zien. Op verschillende locaties, onder andere een keuken, een lift en een zwembad, lijken verschillende personages plotseling te gaan dansen. In hun omgeving beginnen andere personages mee te dansen, vanuit het idee dat dat sociaal wenselijk is. De verschillende scènes kennen een fataal einde… No, I Don’t Want to Dance moedigt niet alleen aan om eens te zeggen dat je geen zin hebt om te dansen, maar laat ook zien hoe slecht we elkaar eigenlijk verstaan en begrijpen.

Tango of Longing (2018) is een stuk tragischer en laat zien hoe je middels dans je gevoelens kunt uiten. Door de zichtbare verfstrepen (in voornamelijk sobere kleuren) ziet Marta Szymanska’s short er uit als een bewegend schilderij dat de verhalen van verschillende personages vertelt. Een moeder die haar zoon lijkt te verliezen, een relatie die niet lijkt te mogen bestaan… Al deze eenzame zielen komen in een danscafé bijeen om hun hart uit te storten en met hartstocht de tango te dansen, terwijl slechts een stille traan over de wang rolt.

Game meets musical. All, or Nothing at All (2019) van Margit Lukács en Persijn Broersen speelt zich af in verlaten, spookachtige computergeanimeerde versie van de Deense stad Viborg. Zeven identieke avatars duiken één voor één op en voeren een choreografie uit die gebaseerd is op de musical West Side Story. Ondertussen zingen ze All, or Nothing at All van Frank Sinatra (gezongen door de Deense zangeres Nina Vadshølt. De film heeft de look van een game en bevat een magische sfeer die heel intrigerend, maar ook wat beangstigend overkomt. All, or Nothing at All  lijkt een waarschuwing te zijn voor de stijgende zeespiegel en de desastreuze gevolgen daarvan op een stad als Viborg.

Jaqueline Kooter baseerde haar film Dancing on a Volcano op het verhaal van het Japanse meisje Sadako Sasaki, een slachtoffer van de atoombom op Hiroshima. In haar shorts dansen een meisje en een kraanvogel (in Japan het symbool voor vrede en geluk) op liefelijke Aziatische klanken in een wereld vol onveiligheid. Het meisje en de vogel zijn ietwat statisch bewegende zwarte silhouetten, een duidelijk verwijzing naar het traditionele schimmenspel. De vogel brengt het meisje van de onveilige, net gebombardeerde, wereld naar een groene omgeving waar het meisje in rust en vrede kan leven.