Het Weekend van Cine met Luuk, Theodoor en Eline

LvH: ‘Heya Buckaroos! Hoe heeft de afgelopen week jullie behandeld? Hopelijk tref ik jullie beiden gezond en wel aan in onze gemoedelijke virtuele ontmoetingsruimte, of in ieder geval zo gezond en wel als je kan verwachten in deze barre tijden. En natuurlijk hoop ik ook dat we allemaal onszelf hebben vermaakt en voel je vooral vrij daar over los te gaan!’

TS: ‘Het zijn zware weken geweest, voor redenen waar ik niet al te diep op in wil gaan. Gelukkig bood mijn eerste concert in twee jaar tijd vorige week wat verlichting. Wies, een puike Nederlandse electrorockband met scherpe Nederlandstalige teksten, trad op in Rotown in Rotterdam, een dag voordat het kabinet nieuwe maatregelen afkondigde. De rest van de tour werd helaas gecancelled, wat begrijpelijk maar jammer is. De avond in Rotown was echter een fijne ervaring: het publiek zong uit volle borst mee, en tijdens toegift Soms is Het Te Laat was de gehele zaal als een malle op en neer aan het springen. Wies is als band energiek, en zangeres Jeanne Rouwendaal heeft een enorme stage presence. Ze krijgt met gemak de hele zaal mee. Het was fijn daar samen met mijn vriend te zijn, en het nummer Leef kwam voor ons beiden binnen, na de paar pittige weken die ik heb gehad in een toch al pittig jaar.

De avond was tevens de launch van de nieuwe CD, die ik gesigneerd en wel mee heb genomen en van de nieuwe single Leugenaar. De clip daarvan is een lekker dik aangezette thriller, die óók de moeite van het kijken waard is. Maar als een nummer tekenend was voor de avond en voor het lockdown-gevoel in het algemeen, dan is het toch de meezinger Barman. Een ode aan de kleine cafés waar je kunt zwelgen in liefdesverdriet en de avonden met vrienden aan de toog. Ik heb dit soort avonden gemist en dat Wies mijn eerste en laatste concert dit jaar was, was dan ook wel toepasselijk. Barman treft de bitterzoete toon van dit soort avonden namelijk perfect. Ik hoop dat er snel weer meer mogelijk zal zijn, want dit smaakt naar meer. Hoe ervaren jullie de nieuwe maatregelen, Luuk en Eline?’ 

ES: ‘Ik moet eerlijk toegeven dat ik persoonlijk het verschil niet zo opmerk, maar ik weet dat het voor artiesten ontzettend moeilijk is. Ik heb afgelopen week bij een optreden gefilmd, maar het was vooraf toch echt nog even spannend of het optreden (en de daaropvolgende tour) door zou gaan. Dit lijkt nu wel het geval te zijn, alhoewel in alle gevallen de optredens dus geplaceerd zijn. Voor de band die ik volg is dat volgens mij best te doen, maar voor veel bands vast niet. Het is in ieder geval rommelig en onoverzichtelijk. Te veel onzekerheid, als je het mij vraagt. Zelf ben ik op werk ontzettend druk maar werken we bijna allemaal voornamelijk thuis. 

Thuis speel ik na werktijd nog steeds Animal Crossing en heb ik een begin gemaakt met Knights of the Old Republic. Ik heb nog een poging gedaan om een PS5 te kopen, maar kwam voor alleen maar nare verrassingen te staan. Ik las ergens dat de Mediamarkt de PS5 in combinatie met een energiecontract aanbood. Naast het feit dat dit wettelijk niet mag is het natuurlijk ook ontzettend smerig om dit soort dingen aan mensen op te dringen omdat er een schaarste is (veroorzaakt door de pandemie). Maar ik zal niet buigen, ik wacht wel. Tegen de tijd dat we allemaal een PS5 kunnen kopen is het denk ik alweer tijd voor een PS6. Tot die tijd vermaak ik me wel met mijn Switch. Ik zit er ook nog aan te denken om de nieuwe versie van Pokemon Diamond & Pearl aan te schaffen (dit weekend uitgekomen) om er een lekker nostalgisch weekend van te maken. Oh, en ik reis nog af naar Antwerpen om een goede vriend te bezoeken en foto’s te maken. Daarover volgende week meer. Hoe bevalt KOTOR Luuk?’

LvH: ‘KOTOR bevalt goed! Het feit dat je acties ook beoordeeld worden via een (ietwat simplistisch) moreel systeem is iets dat ik altijd kan waarderen: het appelleert aan de deugmens in me dat ik als scoundrel met een hart van beskar een positieve draai kan geven aan de levens van Twi’lek showgirls, ondergrondse bannelingen en vriendelijke gepensioneerde gokkers. Dat ik daardoor punten scoor in de Light Side of the Force is een kers op de taart. Ik ben wel voor het eerst bijna gesneuveld, dus ik moet even iets meer aandacht gaan besteden aan de gevechten. Maar al met al: I’ve got a good feeling about this! 

Om even het onderwerp te verplaatsen naar een ander fictief universum in de ruimte: ik ben nog niet echt heel zeker van mijn mening over de live-action remake van Cowboy Bebop die net is verschenen op Netflix. Ik heb de eerste drie afleveringen gekeken en ik ben een fan van de originele animeserie, maar ik begon niet te schuimbekken bij het nieuws dat deze remake gemaakt zou worden. Ik kan het me goed voorstellen dat er een groter publiek is voor een Engels gesproken live-action serie dan een obscure, Japans gesproken anime-serie die meer dan twintig jaar oud is én ik geloof wel dat de makers van deze remake gemotiveerd zijn door een echte liefde voor het bronmateriaal, dus ik snap heel goed waarom Netflix een zak met geld uit hun pakhuis hebben getrokken om de remake mogelijk te maken. Maar tot nu toe deel ik nog niet de mening van vrijwel elke recensie die online te lezen is waarin de remake gelijkgesteld wordt met een misdaad tegen de mensheid. Ik vind de casting tot nu toe erg goed, John Cho is misschien niet een lijzige bonestaak zoals Spike Spiegel in de anime, maar hij heeft duidelijk hard getraind om in vorm te zijn voor de rol en weet de laconieke persoonlijkheid van Spike geloofwaardig neer te zetten. En ook Mustafa Shakir als Jet Black en Daniella Pineda als Faye Valentine zijn geïnspireerde casting keuzes. Tot nu toe ben ik in ieder geval geïntrigeerd. Misschien dat ik volgende week er heel anders over denk en met fakkels en hooivorken voor het hoofdkantoor van Netflix sta te rellen en in dat geval, well, we’ll burn that bridge when we get there. Ik ben in ieder geval blij dat de wappie-demo in Amsterdam vandaag niet uitgelopen is op rellen, zelfs wappies verdienen het om niet neergeknuppeld te worden door de smeris. Hoe is het in Utrecht nu, Theodoor?’ 

TS: ‘Rustig. Ik blijf voorlopig binnen en vermaak me vanavond met een nieuwe marathon van ons aller favoriete filmprogrammeur Cinema of the Dam’d, die op Twitch marathons organiseert. Dit keer gaat het om een viertal films over mislukte plastische chirurgie. Ik zag Eyes Without a Face en Seconds al eerder, en beiden zijn persoonlijke favorieten. Maar Suture en Looker gaan nieuwe films voor me zijn, dus ik ben erg benieuwd.

Om even op Netflix terug te komen, ik zag vandaag de uitstekende nieuwe, maar loodzware documentaire Procession. Daarin worden zes slachtoffers van seksueel misbruik binnen de Katholieke kerk gevolgd terwijl ze samen met een artistiek therapeut en de filmmakers een aantal korte films maken waarin ze hun trauma verwerken. De aanpak is voor elk van de mannen anders: de een heeft de behoefte een fantasiewereld te creëren waarin hij zijn nachtmerries herbeleefd, de ander wil het trauma na laten spelen om te erkennen en te herkennen dat het gebeurd is. Bovenal wordt de film een zoektocht naar die erkenning, die uitblijft vanuit de Katholieke kerk, die de misbruikers nog steeds een hand boven het hoofd houden. Een film als deze had makkelijk exploitatief kunnen aanvoelen, maar het gevoel dat beklijft is dat de zes mannen in goede handen waren: ze staan samen met regisseur Robert Greene op de credits als een collectief van filmmakers, en je hebt altijd het idee dat ze met respect en zorgvuldigheid behandeld worden. Er zijn momenten dat het de mannen te zwaar wordt, maar op dat moment duwt Robert Greene niet zijn wil door. De film komt op de tweede plaats, de mentale gezondheid van de mannen op de eerste plaats. En er wordt een catharsis gevonden, voor allemaal, in scènes die je niet onberoerd achter zullen laten. Het is een boos makende film, mede vanwege het feit dat de priesters en hun oversten hiermee weg zijn gekomen. Maar het is ook een film over de kracht van kunst, het belang van therapie en de verbroedering van een groep mannen die hetzelfde door hebben gemaakt. Met recht het beste wat ik dit jaar op Netflix heb gezien en het zou jammer zijn als dit kwetsbare meesterwerkje opgeslokt zou worden door het algoritme. Kijken dus!’

ES: ‘Hij gaat op de lijst Theodoor! Ik wilde zelf dit weekend eindelijk beginnen met Midnight Mass. De serie is natuurlijk al een tijdje uit maar ik ben er tot nu toe in geslaagd om alle spoilers en recensies uit de weg te gaan. De serie werkt het beste als je er zo min mogelijk over weet, zo heb ik me laten vertellen. Bedenker Mike Flanagan heeft al een aantal interessante producties achter zijn naam, waarvan The Haunting of Hill  House  voor mij bovenaan staat. Hebben jullie Doctor Sleep gezien? Zo ja, is het de moeite waard? Enfin, aankomende week belooft een drukke week te worden, dus ik hoop dat ik nog wat tijd heb om te gamen.’

LvH: ‘De programmering van Cinema of the Dam’d was wederom on point inderdaad! Ik had van de reeks alleen Looker nog niet gezien, helaas had ik nog teveel op mijn to-do list staan om in te haken. Misschien een volgende keer als ik klaar ben met het screenen van films voor Kaboom, daar moet ik deze week even wat extra tijd in gaan steken om voor December klaar te zijn. Dus ik laat even de al dan niet demonische priesters die jullie aandragen in het vagevuur gaarkoken, wellicht kom ik daar op terug voor de feestdagen. Want die komen er ook al weer met gezwinde spoed aan… ligt het aan mij, of was dit gewoon een heel kort jaar? Het voelt in ieder geval alsof het heel snel is gegaan. Anyhoo, ik wens jullie beiden natuurlijk een fijne week en hetzelfde geldt voor onze lieve lezers. Hou je haaks en tot de volgende keer!’