juni 2020

De aanlokkelijke beelden van Ema zijn een opvoering waarin enig psychologisch inzicht de dans ontspringt. De ogenschijnlijke reflectie op de waarde van familie lijkt eerder een excuus voor een demonstratie van secuur uitgevoerde camerabewegingen. De familie is niet meer als de film begint. Danseres

Vier zwarte Vietnamveteranen keren terug om het lichaam van een van hun gesneuvelde strijdmakkers te repatriëren. Bijkomend voordeel: het lichaam van deze soldaat ligt begraven naast een kist vol goudstaven. De motivatie voor deze reis hinkt daarmee een beetje op twee, of zelfs meer, benen. En dat

‘5, 4, 3, 2, 1…’ Samen tellen moeder en dochter af naar het moment dat ze tegelijk de telefoon zullen ophangen. Sarah is in Moskou waar ze de laatste training afwerkt die haar moet klaarstomen voor een reis naar ruimtestation ISS. Proxima is een film die op methodische wijze de laatste stadia

Vind ons: